เป็นหิ่งห้อยคอยเรืองแสงยามคืนค่ำ เคยน่าจำเมื่อยามส่องไสว เพียงประกายเล็กๆที่วาวไว สะกิดใจเธอได้ในบางที เพียงแค่นี้รู้ดีที่เป็นฉัน ไม่ตระการดั่งจันทร์อร่ามศรี ไม่อาจแข่งแสงทองของเทพี แค่ริบหรี่ในมุมนี้ที่เงียบงัน เธอมองมาจะรู้สึกอย่างไรหนอ แสงที่ทอสว่างพอถึงไหมนั่น หรือดับสิ้นถูกกลืนกินด้วยแสงจันทร์ จนเธอนั้นไม่อยากหันมองเหลือบแล โปรดอย่าปล่อยหิ่งห้อยคอยอย่างไร้ค่า รู้เถิดหนาว่าข้ายังรักแท้ ยังรอคอยโดยหทัยไม่ผันแปร ช่วยเหลียวแลข้าบ้างอย่าร้างไกล
1701
6
0
หน้าส่วนตัว
