หิ่งห้อย
กาลเวลาล่าไล่ไม่หยุดนิ่ง
สรรพสิ่งแปรปรวนล้วนไม่เที่ยง
แม้ภูผาว่าแกร่นยังแอ่นเอียง
ตั้งอยู่เพียงสักพักหักทลาย
กาลเวลากลืนกินไม่สิ้นสุด
เริ่มชำรุดสิ้นไปในสุดท้าย
แม้คฤหาสน์ราชวังพังทลาย
ในบั้นปลายกลายธาตุขาดตัวตน
กาลเวลากินบ่อยย่อยสลาย
อันร่างกายเกิดแก่แต่เริ่มต้น
คนเราแก่ตั้งแต่กำเนิดตน
เราทุกคนเป็นอาหารกาลเวลา
กาลเวลากลืนไปแล้วถ่ายออก
เป็นผมหงอกหนังย่นบนใบหน้า
เป็นหนังยานย่ำแย่แก่ชรา
เป็นหูตาพร่ามัวทั่วเรือนกาย
กาลเวลากลืนไปแล้วถ่ายซาก
ให้เห็นรากฝากเศษเตือนเหตุร้าย
กาลเวลากลืนไปใกล้ความตาย
กลืนแล้วถ่ายให้เห็นเป็นวงจร
ชีวิตคนทนสู้อยู่มานี้
ทุกนาทีมีภัยไม่ผันผ่อน
849
2
0
หน้าส่วนตัว
