หนึ่งใจสองเรานั้นพันผูก ปลอบปลุกเคียงข้างยามห่างเหิน เหยียบย่ำมาไกลเหลือเกิน ก้าวเผชิญโลกใหม่ในเมืองกรุง คิดเอย..คิดถึง ครวญคร่ำรำพึงหนักหนา คิดถึงแม่อยู่ห่างไกลลูกยา ทั้งห่วงหาเหว่ว้า..อาวรณ์ อีกหนึ่งห้วงใจให้หวนคิด ยังผูกพันหวั่นจิตคิดถึงบ้าน ขุนเขาแมกไม้และสายธาร ทั้งสงสารลูกน้อยคอยกลับคืน อดทนเข้มแข็งไว้สิ? ใจข้าฯ. กาลเวลามิอาจย้อนคืนหลัง เติมชีวิตเส้นทางใหม่ให้มีพลัง จุดประกายความหวังให้เบ่งบาน.. ****************
1519
4
0
หน้าส่วนตัว
