ตะวันแสนเมื่อยล้า ดวงจันทราตื่นจากฝันเมฆขาวเปลี่ยนสีพลัน นภานั้นเริ่มมืดลง สีดำเริ่มค้ำฟ้า น้ำค้างคายอดกาหลงรักเอ๋ยยังมั่นคง มิน้อยลงมีแก่กัน สุขใจใครจะรู้ ได้เคียงคู่ดูสุขสันต์รอยยิ้มเธอแบ่งปัน ทุกข์ของฉันเธอดูแล ยามใดได้มองดาว ใจเหินหาวราวดวงแขยึดมั่นไม่ผันแปร คือรักแท้ที่รอคอย
2865
5
5
หน้าส่วนตัว
