ฉันเดินตามสายลมเอื่อย เอื่อย เลาะเรื่อยมาจนถึงตรงนี้ แดดร่มลมตก อากาศกำลังดี ด้วยความคิดถึงทบทวี วันนี้จึงแวะมา ตึกเก่าสีขาวหม่นยังตระหง่าน ใบโพธิ์พินลานดูเหงาหนักหนา ม้าหินเก่า เก่า กระเทาะไปตามเวลา ทางเดินคร่ำครา ด้วยรอยเท้าของผู้คน คิดถึงเธอเหลือเกินคนดี ความรู้สึกยังติดตรึงอยู่ทุกที่ ทุกหน หวังว่าบางที อาจเจอเธอตรงนี้ท่ามกลางฝูงชน อาจมีสักหน ที่ความคิดถึงของคนสองคนจะตรงกัน