นกตะวัน
ผมกับนายติ๊กเดินผ่านเนินลูกฟูกกลับมา เราไม่เห็นนกกะรางหัวขวานแล้ว ไม่รู้ว่าบินไปไหน แต่นกเค้าจุดยังคงเกาะนิ่งอยู่ที่กิ่งเดิม ก้มลงมามองดูเราราวกับสงสัยว่าเรามาจ้องมันทำไม นายติ๊กเข้าไปทักทายนายวุธกับนายเป้ง แล้วเดินลัดสนามมาพร้อมผมเพื่อไปยังอาคารผีเสื้อและแมลงกรุงเทพฯ ระหว่างทางเราผ่านแอ่งดินขนาดใหญ่ที่ปลูกดาวกระจายไว้เต็มแอ่ง แต่ละต้นผลิดอกสีเหลืองเข้มเบียดชิดแข่งกันรับแสงแดดยามสาย
เผยอกลีบลีบบางวางเรียงส่าย
ดาวกระจายเจิดจ้าท้าแดดเผา
เหลืองเข้มหมดสดใสถูกใจเรา
เมื่อลมเล้าแสงเลียเอนเคลียคลอ
เหล่าผีเสื้อเหลือร้ายลวดลายเด่น
หุบปีกเคล้นคลึงดอกกลีบยอกหรอ
เฝ้าดอมดมผสมเกสรโอนอ่อนรอ
487
4
0
หน้าส่วนตัว
