ชมพูภูคา J.
หยาดน้ำค้างโปรยปรายในสายหมอก
ระลอกคลื่นคลี่คลุมทั่วขุนเขา
เอื้อมมือคว้าหายวับไปกับเงา
ฤาความเหงาซ่อนเร้นมิเว้นวัน
..............................................
ขอซอกซอนเรื่อยไปไม่รู้ทิศ
ไม่ยึดติดปล่อยวางเส้นทางฝัน
ไม่ขออยู่สู้ทนจนนิรันดร์
ไม่มุ่งมั่นฟันฝ่าคว้าสิ่งใด
.................................................
ซุกกายแนบแอบหัวใจให้ไออุ่น
รออรุณรุ่งเช้าเข้าโลมไล้
เมื่อแสงทองทาบทอขอบฟ้าไกล
ความหวั่นไหวลอยลับกับเวลา
...................................................
หยาดน้ำค้างสิ้นสลายพร้อมสายหมอก
ความช้ำชอกบอกลาอย่าโหยหา
ชีวิตนี้ขอชดใช้ทุกสิ่งที่ผ่านมา
หยาดน
1575
3
0
หน้าส่วนตัว
