น้ำตาซาตาน
เดินดุ่มดุ่ม สาดส่าย ส่องหาทาง
ตาหันขวาง มองดู ช่างสับสน
ปรากฏชาย ร่างใหญ่ ใจกังวล
ในมือตน ปรากฏมี เลือดจางจาง
สะสาง ทิ้งตนห่าง จากที่มืด
ยืนขึ้นยืด อกแอ่น แผ่นกระด้าง
เลือดยังไหล ไม่หยุด ผุดบางบาง
ดุ่มบนทาง เถลไถล ไกลผู้คน
ทิ้งตนนอน ทอดถอน บนท่อนอิฐ
หนึ่งชีวิต มีค่า ใยสับสน
เอาตัวเอง ละเลงมีด กลางผู้คน
แล้วร้อนรน ทนทุกข์ ทุกค่ำคืน
ตนกับพวก เพ่นผ่าน ในงานใหญ่
ไม่ยอมใคร ฆ่าได้ ใครขัดขืน
เลือดคละคลุ้ง มุ่งตีรัน ทั้งฟันปืน
แม้ผู้อื่น ไม่รู้ความ ก็ตามตี
เลือดรักเพื่อน เกลื่อนกล่น คนคลุ้มคลั่ง
ฟันไม่ยั้ง ชั่งใจ ไม่ปราณี
ถูกเขาฟัน กลับบ้าง ง้างพอดี
เอามือปรี่ เข้ารับ กับศั
1938
3
0
หน้าส่วนตัว
