"เพชรสังคีต"
สีดาลุยไฟ
๏ จะผ่อนผันฉันใดนะอกเอ๋ย
ว่าไม่เคยชมชิดพิศมัย
ตั้งแต่วันจากพรากภูวไนย
มิเคยหลงน้ำใจทศกัณฑ์
แต่เคียดแค้นจนแทบชีวาวาย
จนได้ผูกคอตายในสวนขวัญ
ดีแต่หนุมานชาญฉกรรจ์
มาช่วยไว้ได้ทันจึงไม่ตาย
ทั้งทัดทานทั้งถวายสไบแหวน
ว่าปิ่นภพลบแดนแสนหมองหมาย
รักสีดาสายสมรไม่คลอนคลาย
น้องก็ยังระแคะคายในวานร
กระทั่งหล่อนได้หาวเป็นดาวเดือน
ด้วยมิเลือนคำหลังที่สั่งสอน
ให้ปลื้มเปรมปรีดีมีสุนทร
โอ้พระจอมบวรไม่ทอดทิ้ง
แต่พระได้สีดากลับมานี้
ยังอัดอั้นตันฤดีด้วยเกรงกริ่ง
น้องก็หวั่นจิตคิดประวิง
พระจะว่าสุงสิงกับกุมภัณฑ์
จำกูจะแสดงความบริสุทธิ์
ให้แจ้งสิ้นยมมนุษย์แลสวรรค์
จึง