เหลือเพียงความอ้างว้างและว่างเปล่า สายลมเบามากั้นกางระหว่างฉัน ลมหายใจเหลือแค่ผ่านไปวัน มีเพียงฉันน้ำตาความอาวรณ์ ลมหายใจที่ปวดปร่าความรู้สึก เหมือนมีดบาดเจ็บลึกคอยหลอกหลอน ปวดจนร้าวเจ็บเหลือใจใครอาทร เหลือเพียงลมหายใจอ่อนอ่อนที่รดริน คนเคยรักกลับกลายไม่รู้จัก กลับหาญหักไร้เยื่อใยไปหมดสิ้น น้ำในตาร่วงอาบแก้มแต้มผืนดิน ความรักเราสิ้น...สุดกัน...แต่วันนี้ เหลือเลือนลางล่องลอยความเดียวดาย ฉันคงไร้ค่าความหมายใช่ไหมนี่ ลมหายใจแห่งรักเท่าที่มี คงแผ่วเบาเต็มทีแล้วหนอใจ
1327
12
0
หน้าส่วนตัว
