กวีบ้านไร่
อิสภาพความรัก เริ่มเหือดหาย
ราวกับคล้าย จะโดนทิ้ง หรือชิ่งหนี
รักเริ่มขม ไม่หวาน เหมือนก่อนนี้
ทุกนาที มีเพียงลม กระทบกัน
คำเคยหวานเสนาะหู ดูเริ่มหาย
เสียงที่คล้ายผึ้งบิน เหมือนสิ้นฝัน
มีเพียงเสียงโมโห โกรธานั้น
ส่งให้ฉัน ลิ้มรส พันธุมาร
ก่อนหน้า แตะน้องทำอาย ตั้งหลายรอบ
ตอนนี้ตอบ "จะจับไม" เสียงเธอขาน
ก่อนหน้าหาก อยากลิ้ม ขนมตาล
เธอก็วาน ก็หา มาให้ลอง
มาบัดนนี้ อยากกินข้าว เธอบอกให้
ฉันลงไปหากิน อย่าลองของ
หากกินเสร็จ ต้องซื้อมาฝากน้อง
หรือลำยอง น้องพี่เธอเปลี่ยนไป
ทั้งซักผ้า รีดผ้า และถูบ้าน
ทั้งล้างจาน ก่อนนี้ เธอทำให้
แต่ทุกวันฉันเอง ต้องทำใจ
ทุกอย่างไซร์ ไม่พ้น
1101
0
0
หน้าส่วนตัว
