๏ ละลิ่ว... ปลิวหล่นลงบนพื้น สะอื้นโอดพร่ำถ้อยคำขาน ไฉนหนอกรรมกระทำลาญ พรากผลาญผละต้นตกหล่นโปรย ระบัดผลัดใบสมัยต้น แล้วกลเวลาพาระโหย รอยย่นร่นรัดบัดเดี๋ยวโรย ลมโชยฉุดได้ใบปลิดปลง ชีพชนกลคล้ายหากหมายรู้ เกิดคู่ความตายควรคลายหลง มีไหนใครกันอยู่มั่นคง พ้นวงวัฏฏะวาระกรรม ชีพครั้งยังอยู่ควรรู้รั้ง อย่าพลั้งเผลอผิดจิตถลำ เกลือกชั่วกลั้วเขลาเมากระทำ แล้วพร่ำเสียดายเมื่อสายเกิน ๚ะ ๒๘ กันยายน ๒๕๔๙
1572
6
0
หน้าส่วนตัว
