ใช่มิใช่ในวิถี.ปูลงพาดพื้นแล้วผืนผ้าวางศรัทธาเอาไว้ให้เสร็จสรรพพัลวันปั้นแต่งแห่งสำรับในห้องหับคลับคล้ายหายนะ.คล้อยงันเฮือนดีที่ปลอบปลุกอ้อมกอดยอดมุขทุกขณะเหมือนว่าลึกซึ้งถึงคำพระมรณะทุกผู้หมู่มนุษย์.หนึ่งร่างหลุดพ้นมิยลยินหลายร่างดีดดิ้นไม่สิ้นสุดหัวขาวหัวดำล้วนชำรุดเมื่อมิหยุดยางอยากยากบรรลุ.อิงอ้างประเพณีที่สืบสานแต่ครั้งบรรพกาลเหมือนบรรจุเพราะนี้คือครรลองต้องทำนุในวิถีกรอบกรุอนุเคราะห์.ฟังสิเสียงกระซิบกระติบข้าวก้อนขาวๆรำพันสนั่นเสนาะผู้เขย่ากระหยิ่มทั้งยิ้มเยาะได้เหนาะๆเนื้อๆลิ้มเหยื่อยุค.อีกมุมกุมไพ่มือไม้สั่นกระชั้นกระชับกับความสุขที่แท้มือนุ่มกับกุมทุกข์ทนอั่่งอุกอุดอู้อยู่งกๆ.ปูลงพาดพ
0
0
0
หน้าส่วนตัว
