๏ ขณะรุ้งพาดวงตรงขอบฟ้าความสุขธรรมดาก็ปรากฏฝอยละอองกรองน้ำรินไหลรดฉันยิ้มกับดอกไม้สดข้างทาง๏ นกกระจอกออกรังหวังหากินแมลงกรีดปีกบินอย่างเคว้งคว้างป่าบรรเลงเพลงไพรอย่างแผ่วบางชีวิตจึ่งก้าวย่างวางจังหวะ๏ กอไผ่เบียดเสียดกออ้อล้อลมมะขามแผ่เงาร่มห่มมะระตำลึงผึ่งเครือหวานคลานปนปะบนรั้วนั้นดื่นดะด้วยผักกิน๏ กอกลุ่มเกิดพุ่มงามท่ามกลางป่าออกดอกสีงามตากระจายกลิ่นภมรผึ้งหึ่งแมลงสำแดงบินพลันนั้นโลกได้ยินเสียงแมลง๏ ขณะรุ้งพาดวงตรงขอบฟ้าความสุขธรรมดาปรากฏแสงแม้นมืดมนหม่นฟ้าตาวันแล้งดวงใจยังลุกแดงแข่งตะวัน.
2086
6
1
หน้าส่วนตัว
