เจ้าขาว
ครั้งหนึ่งชั้นเคยสงสัยว่า
ในแววตาของเธอมีพระจันทร์
หรือว่า ...
ในพระจันทร์มีแววตาของเธอ...
เมื่อคำสุดท้ายออกจากปากเธอ ก็ไม่เหลือสิ่งใดให้ชั้นหายใจอีกต่อไป
ทุกอย่างหยุดตรงหัวใจ ไร้เรี่ยวแรง
เธอไม่ผิด เพียงแต่เธอไม่รู้
ถ้าเสียงหัวเราะแห้งๆของชั้นพอจะปลอบโยนหัวใจเธอได้
โปรดจดจำมันเอาไว้
เพราะตอนนี้
ชั้นไม่อาจหัวเราะได้อีกแล้ว
เรื่องของเธอกับเค้า
ราวกับโฆษณาทีวี..ที่ชั้นกดเปลี่ยนหนีไม่ได้
ถ้ามันเป็นละคร
อย่าถามตอนจบจากชั้น
ชั้นเป็นแค่ผู้ชม.....ที่ได้แต่คอยเอาใจช่วยเธอไปจนจบ
.....
ส่วนเรื่องราวของเรา
เป็นบทละครที่มีชั้นแสดงอยู่เพียงลำ