ณ อาณาจักรใจอันเดียวดาย ความเงียบเหงาไม่เคยคลายจากใจฉัน เฝ้าทอดถอนใจกับเวลาที่ผ่านไปในแต่ละวัน หากเพียงหลับตาก็ได้แต่พบฝันเห็นภาพเธอ ณ วันเวลาที่ผันผ่าน ถึงจะเนิ่นนานแต่ยังคงคิดถึงเธอเสมอ ทุกค่ำคืนได้แต่เฝ้าฝันละเมอ หากแต่ตื่นมาไม่พบเธอใจก็พลันมีน้ำตา