ละอองน้ำ
เธอคงแยกไม่ออก
ระหว่างสิ่งดีที่เธอบอก...กับการทำร้าย
ระหว่างความรัก...ที่ตระหนักแค่การทำลาย
ระหว่างคำว่าให้กับคำว่าได้...ทั้งที่แตกต่างกันมากมาย
.....เหลือเกิน.....
มันมีแค่เส้นบางๆมากางกั้น
ความรักที่ไม่หนักแน่นต่อกัน โดนเป่าก็สั่น...เพราะผิวเผิน
เมื่อสุขใจไม่ได้...ก็ทำร้ายทำลาย..ให้ยับเยิน
เมื่อเราราวีจนเจ็บเหลือเกิน...คนอื่นก็จะเดิน...เหยียบข้ามไป
ทำร้าย...โดยอ้างว่าเพราะรัก
ฉันก็ขอเป็นคนปากหนัก...ไม่เอ่ยคำรักกับคนไหน
เผื่อวันหนึ่งผิดพลาด...ทำใครเจ็บเพราะความประมาท เพราะพลั้งไป
วันนั้นจะได้ไม่มีคนไหน...เจ็บเพราะรัก จนไม่อาจรักใคร...
.....อย่างที