เสียงหัวเราะ
เพียรท่องจำคำสอนตอนใกล้สาง
มุ่งกับงานภาษาศิลป์มิสิ้นหมาย
คำครูสอนอาทรอยู่ไม่รู้วาย
แสนเสียดายครูลาลับ...ไม่กลับมา
เขียนอักษรเป็นกลอนบังคมไหว้
ใจร่ำไห้ถึงแต่ครูเฝ้าครวญหา
ครูจากแล้วแต่ยังอยู่คู่ชีวา
คำพร่ำสอนนั่นหนา...บูชาใจ
ครูเคยมอบแสงเทียนสว่างหล้า
คอยห่วงหาลูกศิษย์มิหวั่นไหว
มอบทางรักเมตตาอันยาวไกล
จากนี้ไปคงหมดแสง..แห่งปัญญา
คิดถึงครูที่รักประจักษ์จิต
ชี้ถูกผิดเสียสละเป็นหนักหนา
เฝ้าพูดพร่ำให้เรามั่นต่อเวลา
อนิจจาใยมาพราก...ครูจากจร
แว่วแต่เสียงของครูผู้ลาลับ
ฟังสดับสำเนียงเคียงอักษร
ป่านฉะนี้ครูจากไกลใจอาวรณ์
อยากจะจรพานพบ...ครูสักที
ขออาลัยแด่ดวง
3854
1
0
หน้าส่วนตัว
