วสันตดิลก ๑๔ ๏ โอ้เสียงสุโนกสวนะหรรษ์ เสนาะกรรณสนั่นไกล พากย์เชิญผชุมพจนะใด บ่มิใช่จะใช้ความ ฯ พี่พรรณนารตินิยม เฉพาะชมพธูงาม แม้นวรรณกรรมสุรพิราม มินิยามนิยมเธอ ฯ จึงเผยพจีฤชุฤทัย ดนุไขพิไรเปรอ เหมือนคีตะพาทยะเสนอ ผิวะโฉมจะโน้มเชย ฯ จึงเสียงสุโนกสวนะสรรค์ บ่มิพรรณนาเลย ขับร้องเจรียงมิอภิเปรย มิเฉลยเสมอเรียม๚ะ๛ วฤก : ๑๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๒
819
2
0
หน้าส่วนตัว
