วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
ฉันโตเพียงพอที่จะดำเนินชีวิตด้วยเหตุผล
จากแยกนั้น เราเหมือนรถที่ใช้ถนนร่วมสาย
มีโอกาสได้สัมผัสซึ้งถึงใจกาย
เรากำลังเป็นความหมายของกันและกัน
ไม่คิดว่าจะเป็นคนแรกของใครได้
ไม่หวังว่าจะเป็นคนสุดท้ายของใครทั้งนั้น
เพียงแค่อยู่ดำรงตำแหน่ง คนปัจจุบัน
อาศัยความฝันหล่อเลี้ยงลมหายใจ
ฉันชอบเธอเพราะเธอดีกับฉัน
อย่าถามถึงรักชั่วนิรันดร์ได้ไหม
อนาคตของเธอยังอีกยาวไกล
อย่าเมินจุดมุ่งหมายมาหลงใหลข้างทาง
ไม่มีใครแย่จนหาข้อดีไม่ได้
และไม่มีใครดีพร้อมไปทุกย่าง
โปรดรู้สึกต่อฉันด้วยใจเป็นกลาง
อย่าได้เข้าข้างจนไม่ลืมหูลืมตา
ฉันถูกเลี้ยงมาแบบนี้...นี่แหละฉัน
ภายในความไหวหวั่นมีความแกร่ง