หน้าส่วนตัว
ลมหนาวโชยพัดผันร่างสั่นไหว
สะท้านในไหวคลอนกร่อนด้วยเหงา
กรรโชกแรงปลิดปลิวหัวใจเรา
กายสั่นเทาใจสะท้านหวั่นแรงลม
อากาศแห้งใจโหยดูโรยร้าง
ความอ้างว้างเหน็บหนาวเข้าถาถม
ย่ำซ้ำเติมใจเก่าร้าวระทม
คงสาสมพรหมสั่งแต่ครั้งใด
ใบไม้ปลิวแห้งหลุดแล้วหยุดนิ่ง
ใจประวิงหวิวหวั่นสะท้านไหว
ดูเหมือนเจ้าหมดเยื่อไม่เหลือใย
ด้วยปลิดใบพ้นต้นหล่นลงดิน
โอ้ใจเจ้า..เหงา..หนาว..รวดร้าวไหม
ลมกร่อนใจกัดกล้ำน้ำเซาะหิน
โบกสะบัดพัดแรงแทงชีวิน
แทบแดดิ้นเดียวดายกลางสายลม
1082
15
0
