ณธีร์
เมื่อแรกเจอ เธอนั้น ฉัน เฉยเฉย
ไม่นึกเลย ว่าเธอ จะ เฉไฉ
สร้างหลุมพราง วางหลุมรัก ดัก จิตใจ
เผลอตกไป ใจสะออน นอน ซมซาน
กว่าจะฟื้น คืนชีวิต พิษ ไถ่ถอน
ก็ต้องนอน ป้อนข้าวต้ม อม วุ้นหวาน
ให้น้ำเกลือ เจือน้ำแร่ แช่ น้ำนาน
เวลาผ่าน ผันไป ไร้ ร่องรอย
ไม่มีเงา งามงาม มา ตามติด
ไม่มีมิตร คิดไป ให้ เหงาหงอย
ไม่มีใคร มีค่า มา เคียงคอย
ไม่มีรอย รักเรา ให้ ร้าวรน
นี่น่ะหรือ คือรัก ที่ เรียกร้าย
นี่น่ะหรือ คือชาย ผู้ หมองหม่น
นี่น่ะหรือ คือฤทัย ที่ ยับย่น
นี่น่ะหรือ คืออับจน และ ทนทุกข์
เสียค่าโง่ หัวใจ ให้ รักแล้ว
เสียค่าแห้ว ให้เรา เลิก เจ่าจุก
เสียค่าผ่าน ทางรัก พัก ทางทุกข์
เสีย
1236
3
0
หน้าส่วนตัว
