windsaint
นิราศวสันต์
ปรายฝนพรำปรอยโปรยโรยลงร่วง
ใจยังห่วงกังวลถึงคนหลัง
หยาดเม็ดฝนหล่นลงคงประดัง
หยดฝนหลั่งโรยรินแทบสิ้นใจ
หนึ่งเม็ดฝนหล่นลงที่ตรงจิต
เหมือนหนึ่งฤทธิ์พิษรักมาปักไว้
ถูกรักสาดซัดกลางที่หว่างใจ
จะหนีไปที่ไหนไม่อาจทัน
ละอองสาดกราดกระเซ็นออกเป็นฝอย
หยดน้ำน้อยกระทบกลบเขื่อนขัน
เศษหนึ่งเสี้ยวเพียงใดใครผูกพัน
หยดน้ำนั้นยังค้างอยู่กลางดิน
ถึงจะห่างนานหวนที่ทวนฝัน
คิดถึงกันบ้างไหมใจถวิล
ดั่งหยาดฝนหล่นรดมาหยดริน
แต่ขาดสิ้นน้ำใจใครถึงกัน
มีหยาดฝนหล่นร่วงจากห้วงฟ้า
ใจโหยหาความรักที่หนักนั้น
ฝนที่ใจใยไร้น้ำให้กัน
แต่ฝนหมั่นมันไม่ตกหนักอกใจ
หากวสันต์ผันผวนไหลทวนฟ้า
ค
961
16
0
หน้าส่วนตัว
