วันใดที่ใจเธอสับสน ยังมีใครหนึ่งคนคอยอยู่ตรงนี้ มีที่ว่างตรงหน้าตัก พร้อมกับความรักและหวังดี เท่าที่มนุษย์คนหนึ่งจะมี ให้สักคนที่รักจนหมดใจ วันใดที่ใจเธออ่อนล้า ไร้ซึ่งใครนำพาจะคว้าไขว่ โดดเดี่ยวอ้างว้างบนหนทางมองไม่เห็นใคร หันกลับมามองตรงนี้ดีไหม มีฉันนี่ไงที่ยังเฝ้ารอ เพียงแต่เธอจะหันมาหากันสักหน่อย อย่างน้อย-น้อยในวันใดที่ใจท้อ จะคอยเป็นกำลังใจไม่รั้งรอ เพียงเท่านี้คือสิ่งที่ขอและพอใจ เพียงเธอจะคิดถึงกันสักครั้ง เพียงเสี้ยวนาทีก็ยังหวังจากเธอได้ไหม คนเล็กเล็กตรงนี้จะไม่ขอสิ่งใด ความสุขของเธอคือความหมาย ..................ของการมีชีวิตต่อไปของใครอีกคน
28 กุมภาพันธ์ 2550 07:54 น. - comment id 663730
มาซึ้งถึงความดี ที่เธอมีให้กับใคร ฉันขอบ้างได้ไหม ความซึ้งใจจากตัวเธอ
28 กุมภาพันธ์ 2550 08:03 น. - comment id 663734
แค่ได้รักเอคือความสุขของฉัน แวะมาทักทายจ้า
28 กุมภาพันธ์ 2550 08:24 น. - comment id 663750
ชอบบทสุดท้ายจังค่ะ
28 กุมภาพันธ์ 2550 14:24 น. - comment id 663904
แต่งได้เก่งมาก ไพเราะเหมือนกัน ซึ้งดีนะ
1 มีนาคม 2550 12:45 น. - comment id 664384
จริงๆ แล้ว เวลาที่เขียนกลอนบทนี้ กำลังคิดถึงแม่อยู่นะ