ก ว่ า จ ะ รั ก เ ท่ า วั น นี้

++ตังเม++

. . . ภ า พ ค ว า ม ท ร ง จำ ใ  น แ ต่ ล ะ วั น 						
เข้าเกาะกุมหัวใจของฉัน .. ทุกพื้นที่						
อบอุ่นในความเป็นเพื่อน..คล้ายความซาบซึ้งมาเยือน..ทุก-ทุกที						
กลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลปรี่ .. แต่กลับเอ่อล้นท้นทวี..ที่หัวใจ						
. . . โรงเรียนแห่งนี้ .. มีมิตรภาพดีๆของพวกเรา						
ต่อจากนี้คงเป็นเรื่องเล่า ..ให้ความทรงจำสีเทาได้ขานไข						
กาลครั้งหนึ่งในความผูกพัน..เพื่อนรักของฉันนั้นคือใคร						
เคยแนบชิดสนิทใกล้ .. กลับเหลือแค่รอยอาลัยในวานวัน						
. . . จากเพื่อนหน้าเดิมๆ ที่เคยหยอกล้อ						
ร่วมโต๊ะกินข้าว ..นั่งกอดคอ ..ปลอบใจในคราวท้อและไหวหวั่น						
เคยโดดเรียน - เถลไถล ..แกไปไหนไปด้วยกัน						
ที่เดิมๆที่เคยสังสรรค์ ..  มุมเก่าตรงนั้นยังฝังใจ						
. . . กว่าเพื่อนใหม่จะกลับกลาย..เป็นเพื่อนเก่า
กว่าความเป็นเรา .. จะก่อร่างสร้างเสาในวันใส
กว่าจะรักเท่าวันนี้ ..กว่าจะมีคนเข้าใจ
เนิ่นนานเท่าไหร่ .. กว่าจะวางหัวใจเพื่อผูกพัน
. . . ก่อนมิตรภาพ . . จะถูกตรึงทาบขนาบไว้
ฉันจะขอซบไหล่ .. เพื่อซึมซับอุ่นไอที่เคยร่วมฝัน
ฉันจะกอดเธอไว้ให้เนิ่นนาน .. ก่อนกระแสกาลจะพรากจากกัน 
ยิ้มนะ - ยิ้มให้ฉัน .. จะขอเก็บรอยยิ้มเหล่านั้น ..
ไว้เป็นความทรงจำแห่งวัน ..ที่งดงาม..
-:*``*:-.,_ ,.-:*``*:-.,_ -:*``*:-.,_ ,.-:*``*:-.,_ -:*``*:-.,_ ,.-:*``*:-.

เนื้อเพลง: กว่าจะรัก
อัลบั้ม: เด็กหญิงข้างหน้าต่าง
แต่ก่อนนั้น ฉันยังแปลกใจ ที่เห็นใครร่ำลาจากกัน ด้วยการร้องไห้
แต่บัดนี้ เมื่อเราต้องไป ก็ถึงวันที่ฉันเข้าใจว่าเพราะอะไร
เมื่อเราต้องไป พบเพื่อนใหม่ ซึ่งอาจไม่มีใครเข้าใจ เราเหมือนเพื่อนคนเดิม
กว่าจะรัก เท่าวันนี้ กว่าจะมีคนมาเข้าใจต้องใจเวลา ใช่เพียงมองตากันเมื่อไร
อยากจะคิด ต้องจากกัน เป็นแค่ฝันแต่ความจริงนั้น เรายังอยู่เคียงข้างกัน ดั่งวันวาน
ก่อนจากกัน ฉันมาบอกลา ด้วยน้ำตาที่มันเอ่อล้นอยู่เต็มหัวใจ
อยากบอกเธอ บอกเธอด้วยใจ ว่ารักเราจะมีให้กันอย่างนี้เรื่อยไป
แล้วเราจะมาพบกันใหม่ จะกลับมาร่วมทุกข์สุขกัน ให้เหมือนวันวาน
กว่าจะรัก เท่าวันนี้ กว่าจะมีคนมาเข้าใจต้องใจเวลา ใช่เพียงมองตากันเมื่อไร
กว่าจะรัก เท่าวันนี้ กว่าจะมีคนมาเข้าใจต้องใจเวลา ใช่เพียงมองตากันเมื่อไร
กว่าจะรัก เท่าวันนี้ กว่าจะมีคนมาเข้าใจต้องใจเวลา ใช่เพียงมองตากันเมื่อไร
ฟังเพลง =>http://www.comlandonline.com/jukebox/playsong.php?id=38
-+=-+=-+=-+=-+=-+=-+=-+=-+=-+=-+=-+=-+=-+=-+=-+=-+=-+=-+=-+=-+=-

 เย็นวันพุธ ที่ 31  มกราคม 2550
พวกเราไปเลี้ยงฉลองกัน   เนื่องจากเป็นวันสอบวันสุดท้าย ...
เพื่อนๆ มากันประมาณ 30 คนได้มั้ง   ฉันนั่งอยู่ในร้านอาหาร  ..แล้วก็คิดอะไรไปเรื่อยๆ
นึกถึง รอยยิ้ม  นึกถึงเสียงหัวเราะ  .. นึกถึงช่วงเวลาที่เราเคยร่วมสุข - ร่วมทุกข์ด้วยกัน
นึกถึงวันกีฬาสี  .. นึกถึงวันประกวดมิสรีไซเคิล .. นึกถึงวันทำกระทง ..  นึกถึงวันที่พวกเราเข้าห้องปกครองด้วยกัน
และอีกหลายต่อหลายอย่าง .. ฉันจะเรียกมันว่าความทรงจำที่แสนดี  .. 
ถึงเวลาที่ฉันต้องไป .. เธอก็ต้องไป 
ฉันไม่ได้กลัวกับการเจอเพื่อนใหม่  .. แต่ฉันใจหายที่จะต้องจากเพื่อนเก่า
ฉันคิดถึง ห้องเรียนของพวกเรา  ฉันคิดถึงบ้านเรือนไทย   ต่อไปนี้ ฉันคงไม่มีโอกาสเข้าแถวยืนตรงเคารพธงชาติกับพวกเธออีกแล้ว..
เพื่อนคนเดิมที่เคยคุ้น  .. เห็นหน้ากันอยู่ทุกวัน  .. ไปไหนมาไหนด้วยกันจนเหมือนกับว่าพวกเธอเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของฉันแล้ว .. ต่อไปนี้ล่ะ?  จะเป็นอย่างไร  ..เมื่อฉันจะไม่ได้เจอหน้า  .. ไม่ได้พูดคุย .. 
มันคงเหมือนชีวิตฉันมีอะไรที่ขาดหายไปแน่ๆ
เธอจะอยู่ข้างฉันใช่หรือเปล่า ?
เธอจะไม่ลืมความเป็นเราใช่หรือเปล่า ?
ฉันหวังว่าเธอจะไม่ลืมมันนะ  ..  ส่วนฉันขอบอกเธอด้วยใจจริงว่า 
 ..ฉันรักพวกเธอ    พวกเธอเป็นเพื่อนที่แสนดีสำหรับฉัน .. 
เป็นของขวัญยิ่งใหญ่ในชีวิต .. ฉันดีใจที่มีเธอ
			 	
                                               เพื่อนรัก .. เธอจะอยู่ตรงนี้ .. *ในหัวใจ *
   
-`๏- + = - + = - + = - + = - + = - + = - + = - + = - + = - + = - + = - + -`๏-