หน้าส่วนตัว
. . . ภ า พ ค ว า ม ท ร ง จำ ใ น แ ต่ ล ะ วั น
เข้าเกาะกุมหัวใจของฉัน .. ทุกพื้นที่
อบอุ่นในความเป็นเพื่อน..คล้ายความซาบซึ้งมาเยือน..ทุก-ทุกที
กลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลปรี่ .. แต่กลับเอ่อล้นท้นทวี..ที่หัวใจ
. . . โรงเรียนแห่งนี้ .. มีมิตรภาพดีๆของพวกเรา
ต่อจากนี้คงเป็นเรื่องเล่า ..ให้ความทรงจำสีเทาได้ขานไข
กาลครั้งหนึ่งในความผูกพัน..เพื่อนรักของฉันนั้นคือใคร
เคยแนบชิดสนิทใกล้ .. กลับเหลือแค่รอยอาลัยในวานวัน
. . . จากเพื่อนหน้าเดิมๆ ที่เคยหยอกล้อ
ร่วมโต๊ะกินข้าว ..นั่งกอดคอ ..ปลอบใจในคราวท้อและไหวหวั่น
เคยโดดเรียน - เถลไถล ..แกไปไหนไปด้วยกัน
ที่เดิมๆที่เคยสังสรรค์ .. มุมเก่าตรงนั้นยังฝังใจ
. . . กว่าเพื่อนใหม่จะกลับกลาย..เป็นเพื่อนเก่า
กว่าความเป็นเรา .. จะก่อร่างสร้างเสาในวันใส
กว่าจะรักเท่าวันนี้ ..กว่าจะมีคนเข้าใจ
เนิ่นนานเท่าไหร่ .. กว่าจะวางหัวใจเพื่อผูกพัน
. . . ก่อนมิตรภาพ . . จะถูกตรึงทาบขนาบไว้
ฉันจะขอซบไหล่ .. เพื่อซึมซับอุ่นไอที่เคยร่วมฝัน
ฉันจะกอดเธอไว้ให้เนิ่นนาน .. ก่อนกระแสกาลจะพรากจากกัน
ยิ้มนะ - ยิ้มให้ฉัน .. จะขอเก็บรอยยิ้มเหล่านั้น ..
ไว้เป็นความทรงจำแห่งวัน ..ที่งดงาม..
-:*``*:-.,_ ,.-:*``*:-.,_ -:*``*:-.,_ ,.-:*``*:-.,_ -:*``*:-.,_ ,.-:*``*:-.
เนื้อเพลง: กว่าจะรัก
อัลบั้ม: เด็กหญิงข้างหน้าต่าง
แต่ก่อนนั้น ฉันยังแปลกใจ ที่เห็นใครร่ำลาจากกัน ด้วยการร้องไห้
แต่บัดนี้ เมื่อเราต้องไป ก็ถึงวันที่ฉันเข้าใจว่าเพราะอะไร
เมื่อเราต้องไป พบเพื่อนใหม่ ซึ่งอาจไม่มีใครเข้าใจ เราเหมือนเพื่อนคนเดิม
กว่าจะรัก เท่าวันนี้ กว่าจะมีคนมาเข้าใจต้องใจเวลา ใช่เพียงมองตากันเมื่อไร
อยากจะคิด ต้องจากกัน เป็นแค่ฝันแต่ความจริงนั้น เรายังอยู่เคียงข้างกัน ดั่งวันวาน
ก่อนจากกัน ฉันมาบอกลา ด้วยน้ำตาที่มันเอ่อล้นอยู่เต็มหัวใจ
อยากบอกเธอ บอกเธอด้วยใจ ว่ารักเราจะมีให้กันอย่างนี้เรื่อยไป
แล้วเราจะมาพบกันใหม่ จะกลับมาร่วมทุกข์สุขกัน ให้เหมือนวันวาน
กว่าจะรัก เท่าวันนี้ กว่าจะมีคนมาเข้าใจต้องใจเวลา ใช่เพียงมองตากันเมื่อไร
กว่าจะรัก เท่าวันนี้ กว่าจะมีคนมาเข้าใจต้องใจเวลา ใช่เพียงมองตากันเมื่อไร
กว่าจะรัก เท่าวันนี้ กว่าจะมีคนมาเข้าใจต้องใจเวลา ใช่เพียงมองตากันเมื่อไร
ฟังเพลง =>http://www.comlandonline.com/jukebox/playsong.php?id=38
-+=-+=-+=-+=-+=-+=-+=-+=-+=-+=-+=-+=-+=-+=-+=-+=-+=-+=-+=-+=-+=-
เย็นวันพุธ ที่ 31 มกราคม 2550
พวกเราไปเลี้ยงฉลองกัน เนื่องจากเป็นวันสอบวันสุดท้าย ...
เพื่อนๆ มากันประมาณ 30 คนได้มั้ง ฉันนั่งอยู่ในร้านอาหาร ..แล้วก็คิดอะไรไปเรื่อยๆ
นึกถึง รอยยิ้ม นึกถึงเสียงหัวเราะ .. นึกถึงช่วงเวลาที่เราเคยร่วมสุข - ร่วมทุกข์ด้วยกัน
นึกถึงวันกีฬาสี .. นึกถึงวันประกวดมิสรีไซเคิล .. นึกถึงวันทำกระทง .. นึกถึงวันที่พวกเราเข้าห้องปกครองด้วยกัน
และอีกหลายต่อหลายอย่าง .. ฉันจะเรียกมันว่าความทรงจำที่แสนดี ..
ถึงเวลาที่ฉันต้องไป .. เธอก็ต้องไป
ฉันไม่ได้กลัวกับการเจอเพื่อนใหม่ .. แต่ฉันใจหายที่จะต้องจากเพื่อนเก่า
ฉันคิดถึง ห้องเรียนของพวกเรา ฉันคิดถึงบ้านเรือนไทย ต่อไปนี้ ฉันคงไม่มีโอกาสเข้าแถวยืนตรงเคารพธงชาติกับพวกเธออีกแล้ว..
เพื่อนคนเดิมที่เคยคุ้น .. เห็นหน้ากันอยู่ทุกวัน .. ไปไหนมาไหนด้วยกันจนเหมือนกับว่าพวกเธอเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของฉันแล้ว .. ต่อไปนี้ล่ะ? จะเป็นอย่างไร ..เมื่อฉันจะไม่ได้เจอหน้า .. ไม่ได้พูดคุย ..
มันคงเหมือนชีวิตฉันมีอะไรที่ขาดหายไปแน่ๆ
เธอจะอยู่ข้างฉันใช่หรือเปล่า ?
เธอจะไม่ลืมความเป็นเราใช่หรือเปล่า ?
ฉันหวังว่าเธอจะไม่ลืมมันนะ .. ส่วนฉันขอบอกเธอด้วยใจจริงว่า
..ฉันรักพวกเธอ พวกเธอเป็นเพื่อนที่แสนดีสำหรับฉัน ..
เป็นของขวัญยิ่งใหญ่ในชีวิต .. ฉันดีใจที่มีเธอ
เพื่อนรัก .. เธอจะอยู่ตรงนี้ .. *ในหัวใจ *
-`๏- + = - + = - + = - + = - + = - + = - + = - + = - + = - + = - + = - + -`๏-
++ตังเม++ 1 ก.พ. 2550 00:48 น. - ID 97909 
2512
5
0
1 กุมภาพันธ์ 2550 06:45 น. - comment id 651262
กว่าเราจะรักกันเท่าวันนี้ ใช้เวลากี่ปีที่สะสม แล้วทุกสิ่งร้างลาพาตรอมตรม ปล่อยฉันจมกลับความทรงจำ..สุดช้ำใจ
1 กุมภาพันธ์ 2550 07:34 น. - comment id 651270
จากเพื่อมาพบกันใหม่ไงคะน้องตังเม ^_^
1 กุมภาพันธ์ 2550 10:14 น. - comment id 651338
... สุดยอดเลยที่รัก...^^
..เก่งจริงเพื่อนใครหว่า...555+ ... Moer Than Love...
1 กุมภาพันธ์ 2550 10:27 น. - comment id 651347
จะเก็บเอารอยยิ้มในวันนี้ ใส่กล่องความทรงจำที่มีแล้วล็อคกุญแจไว้ เก็บมิตรภาพ เก็บทุกความรู้สึกแนบหัวใจ วันนี้จะไม่ร้องไห้ จะไม่มีอำกล่าวลาใด ๆ ให้ได้ยิน ยอมรับเงื่อนไขของกาลเวลา เราต่างเหมือนนกบนนภาต้องผกผิน มีเส้นทางของตนเองที่ต่างคนก็ต้องโบยบิน อนาคตคือความฝันที่ดื่มกินเพื่อวันข้างหน้าที่งดงาม กว่าจะรักเท่าวันนี้ กว่าจะมีคนมาเข้าใจ ต้องใช้เวลามากมายเพียงใดคงไม่ต้องถาม รู้เพียงวันสุดท้ายที่พบหน้าก่อนอาทิตย์จะลับลาจากฟ้าคราม คำว่าเพื่อน จะเป็นความงดงาม เป็นหนึ่งนิยามแห่งความจริงใจ อ่านแล้วคิดถึงเพื่อนเลยจ๊ะ มีพบก็ต้องพราก จากไปเพื่อพบสิ่งที่ดีดี วันหนึ่งเราจะได้กลับมาเล่าถึงความฝันให้กันฟังไงจ๊ะ เป็นกำลังใจให้จ๊ะน้องตังเม แต่งได้งดงามและอบอุ่นมากเลย
1 กุมภาพันธ์ 2550 12:58 น. - comment id 651420
กว่าจะมีคนมาเข้าใจต้องใช้เวลา ประมาณนี้หรื้อเปล่าเอ่ย แว่ว ๆ จ้า
1 กุมภาพันธ์ 2550 19:39 น. - comment id 651560
ไม่บ้าหรอกจ๊ะ ... พี่เองก็เคยเป็น มันใจหายเนอะ ... เพราะว่าเคยอยู่ด้วยกัน ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาเยอะแยะ ... รุ่นพี่ช่วงยังเรียนกันอยู่ เตะต่อยกัน ทะเลาะกันจะเป็นจะตาย แต่วันสุดท้ายต้องจากกันจริงจริง กอดคอกันร้องไห้ เพราะว่า ... สิ่งที่เคยทำด้วยกันมันยากที่จะได้ด้วยกันอีกทำ ( จะมาปลอบหรือทำให้ร้องไห้หนักกว่าเดิมหว่าเนี่ย) แล้วอีกอย่างเมื่อก่อนนี้พวกพี่พี่ติดต่อกันลำบากเพราะว่าไม่มีโทรศัพท์มือถือเหมือนทุกวันนี้ ( โห๊ พูดซะแก่ไปเลยเรา อิ อิ
) น้องยังโชคดีที่คิดถึงก็โทรหากันได้ ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ทำให้หายเศร้าหายเหงาทั้งหมด แต่เราก็ยังรู้ว่าต่างคนต่างเป็นยังไงกันบ้าง ถึงไม่เหมือนเดิม แต่มันก็ทำให้หายเหงาได้นะพี่ว่าหน่ะ เอ้าน่านะน้อง .... ยิ้มหน่อยนะคะ .... แล้วเวลาจะทำให้ความรู้สึกเราดีขึ้น อย่างน้อย .. พี่ก็มาอยู่เป็นเพื่อนอีกหนึ่งคนนะคะ
2 กุมภาพันธ์ 2550 06:43 น. - comment id 651713
งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา ถ้าชะตาต้องคงได้พบกันอีก ทำใจๆโลกเราก็เป็นงี้ละนะ
5 กุมภาพันธ์ 2550 19:39 น. - comment id 653124
อีก 3 วัน อีก 3 วันเท่านั้นเหมือนกัน เราจะไม่ได้อยู่ด้วยกันอย่างนี้อีกแล้ว จะไม่มีเพลงโรงเรียนตอนเช้า... จะไม่มีเรื่องราวของเด็กมาสาย... จะไม่มีแถวตรงไม่คดเคี้ยว...ที่ครูเขี้ยวเข็ญแทบเป็นแทบตาย... จะไม่มีเสียงขาดๆหายๆตอนทำกิจกรรมหน้าเสาธง... จะไม่มีเสียงจอแจ... จะไม่มีรุ่นน้องคอยแหย่...ให้สุขสม... จะไม่มีไหล่เล็กๆไว้เช็ดน้ำตา...คอยปรับอารมณ์... จะไม่มีเสียงหัวเราะระงม...เวลาเราสุขด้วยกัน... จะไม่มีคาบพัก... จะไม่มีอาหารจานหลัก...ร้านเก่าเจ้านั้น... จะไม่มีเพื่อนนับ 10 ที่นั่งเรียงแถวกินบนโต๊ะเดียวกัน... จะไม่มีเพื่อนฉัน...คนนั้นอีกต่อไป... หลังกินข้าวจะไม่ได้เล่นกีฬา... ไม่ได้นั่งเม้าท์...นินทา...ใครคนไหน... ไม่มีการขึ้นห้องสาย...โดนยืนเรียนนอกห้องเหมือนวันเวลาที่ผ่านไป... ไม่มีแล้วสินะ...ใครที่จะยอมโดดเรียนไปด้วยกัน... ยังไม่อยากจะจากไปเลย... ยังอยากเก็ยวันเวลาที่คุ้นเคยเหล่านั้น... แต่วันเวลาต้องก้าวผ่านไปทุกวัน... เข้าใจ...และจะยอมรับมัน...เสมอใจ
10 กุมภาพันธ์ 2550 12:06 น. - comment id 655287
10 กุมภาพันธ์ 2550 16:24 น. - comment id 655344
หวัดดีตังเมน้อยของใครคนอื่น ขอบคุณนะสำหรับความรู้สึกดีๆที่มอบให้ แม้ว่าเราจะไม่ได้เป็นเพื่อนที่ดีของเธอเท่าไร แต่ "ตังเม" คือเพื่อนที่เราที่ดีสำหรับเราคนหนึ่ง วันไหนว่างๆเหงา ขอโทษนะที่โทรไปหา หากวันไหนเราเข้มแข็งขึ้นมา จะพยายามไม่รบกวนเธอ
4 มีนาคม 2550 20:47 น. - comment id 665737
ขอบคุณทุกคนที่แวะมานะคะ ปล.1 6/2 คนไหนหว่า ใครเอ่ยๆ ปล. 2 มะเหียวนี่ ใครใช้ให้หล่อนคิดแบบนี้เนี่ย
28 มีนาคม 2550 20:32 น. - comment id 677732
ไงจ้าตังเมที่รักของคนอื่น อิอิ เราได้อ่านกลอนนานของตังเมนานแล้วนะคงเพราะว่าช่วงนี้อาจไม่เจอเพื่อนเลยไม่มีอะรายแปลกๆมาเขียน แต่เราหวังว่าหลังจากกลับจากทะเลตังเมคงจะมีกลอนสนุกๆมาเล่าให้เราฟังบ้างนะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
