แล้วใครจักถือธงนำ?
ตราชู
แล้วใครจักถือธงนำ
ผ่านมาคราเก่าคราวก่อน
ภาพย้อนพิมพ์อยู่ยิ่งใหญ่
เหล่านักศึกษาคลาไคล
ก้าวไปก้าวไปกรุยทาง
ผ้าธงผืนเทียวทิวพัด
เร่งรัดรีบย่ำรุดย่าง
หวังจุดแสงเจื่อนเจือจาง
ให้ช่วงรางชางโชติแรง
ฝันฟ้าสีทองถ่องทิศ
ขับความมืดมิดหม่นแสง
กลั่นกล้ากร้านกรำสำแดง
คำแหงหาญท้าทรชน
กี่ซากกองศพก่ายซ้อน
มอดมรณ์มากมีกี่หน
กี่ทุกข์กี่ท้อก็ทน
กี่รณกี่เรี่ยวโรมรัน
จนฟ้าแจ่มฟ้าจารุ
โดยมุโดยมุ่งเพียรมั่น
ยงยุทธ์ยืนหยัดยืนยัน
จึงบั่นเส้นสายโซ่ตรวน
เฉกผึ้งรวมกลุ่มกลุ้มกลาด
โผนผาดผัดผันปั่นป่วน
ต่อสู้ช้างสารซานซวน
เรรวนล้มตายพรายพลัด
เราคือขุมแรงแข็งฤทธิ์
เปลื้องยุคอัมหิตด้วยหัตถ์
ตราตรูสู่ชัยฉายชัด
เราต้านเราตัดศัตรู
วันนี้ไยนักศึกษา
ส่วนมากมึนชาเฉยอยู่
การเมืองใช่เรื่องของกู
ไม่รับไม่รู้เรื่องราว
ขอเสพขอแส่แค่สุข
ขอสนุกชุมนุมหนุ่มสาว
ผ่านวันผ่านคืนยืนยาว
อย่างว่าวว่อนตามวาตา
สิ้นแล้วหรือไรความคิด
สิ้นแล้วหรือกิจคนกล้า
สิ้นแล้วหรือไรเจตนา
สิ้นแล้วศรัทธาปณิธาน
กลองศึกกลับสูญสิ้นเสียง
เหลือเพียงเรื่องราวกล่าวขาน
อนุสาวรีย์โอฬาร
เพียงมองพ้องพานผ่านไป
อยากรู้นักหากวันนี้
ยุคเข็ญเกิดมีขึ้นใหม่
ตรำตรากยากแค้นแดนไทย
แล้วใครจักถือธงนำ?
(เขียนปี พ.ศ. 2545)