ผับ ๓.....

นครา ประไพพงศ์

.......มีความสุขเต็มที่กับชีวิต
จึงมีสิทธิ์คว้าไขว่ความใฝ่ฝัน
เมื่อวันนี้...สิ้นแสงแห่งตาวัน
ชีวิตนั้นก็เต็มที่กับชีวิต.... 
.......ค่ำคืนนี้ดีใจเมียไม่อยู่
โทรนัดชู้...ท่องราตรีหวังมีสิทธิ์
เป็นคนเติมเต็มใจได้ใกล้ชิด
แนบสนิทหวานชื่น...ในคืนนี้
.......เป็นแค่คนรู้ใจในคืนเหงา
ระหว่างเราแค่ไหน...ได้เต็มที่
เพราะครอบครัวสองเรา...เราต่างมี
เรารู้ดี...ชู้เท่านั้นคบกันมา
.......วันเธอสุขเธอก็อยู่กับคู่รัก
วันเหนื่อยหนักอยากพักใจ...ฉันไม่ว่า
เราพบกันใต้สีแสงแห่งมายา
เราต่างหารักเสริม...เติมเต็มใจ
.......ฉันก็มีคนรักอยู่เป็นคู่ฉัน
แต่บางวันก็เหนื่อยหนักชักอ่อนไหว
เธอเป็นชู้ผู้แสนดีที่ห่วงใย
คอยทำให้ฉันยังสู้รู้สึกดี
.......เราผิดไหมวันนี้ที่แอบชู้
เราต่างรู้แก่ใจไม่หน่ายหนี
เราสมรู้ร่วมใจในไมตรี
แต่หากมีใครรู้...ชู้คงพัง
.......เรื่องของเรา...เรารู้อยู่เพียงสอง
เราจึงต้องปิดไว้ในใจฝัง
เส้นทางชู้ต้องย่างอย่างระวัง
อย่าให้พลั้งเกิดหวงหึงถึงครอบครัว
.......ค่ำคืนนี้ดีใจได้พบชู้
แม้รู้อยู่เหมือนหญิงร้ายกับชายชั่ว
รู้ว่าผิดที่เป็นชู้เรารู้ตัว
แต่เพราะหัวใจรั้ง...พลั้งตามไป
.......ครอบครัวเธออบอุ่นดีมีสุขมั่น
ครอบครัวฉันก็ปรองดองไปหมองไหม้
ครอบครัวเราเราต่างอยู่อย่างรู้ใจ
ครอบครัวใคร ใครก็อยู่ต้องดูแล
.......เราแยกกันอย่างเข้าใจในคืนนี้
โอกาสมี...เรานั้นพบกันแน่
รีบกลับบ้านก่อนตะวันไม่ผันแปร
เราจบแน่...หากคู่เราเขารู้ตัว
.......เราเข้าใจทุกอย่างระหว่างชู้
แม้รู้อยู่เหมือนหญิงร้ายกับชายชั่ว
คืนนี้เราต้องรีบลาหาครอบครัว
ไม่พันพัวไม่หวั่นไหวไม่ผูกพัน
.......มีความสุขเต็มที่กับชีวิต
จึงมีสิทธิ์คว้าไขว่ความใฝ่ฝัน
เมื่อวันนี้...เริ่มแสงแห่งตาวัน
ชีวิตนั้นก็เต็มที่กับชีวิต....