เปลตัวน้อย ในห้องแสง กำแพงฟ้า ภาพคุ้นตา เมื่อความหลัง พลันขับขาน เห็นเด็กน้อย นอนเปลฝัน อันสราญ ดั่งวิมาน ลงทาบทา ตรึงตาใจ ยินเสียงเพลง ไพเราะ เสนาะท่วง กล่อมชีวา ทุกดวง ล่วงหลงใหล ยินบรรเลง บทกล่อมฝัน อันพิไล กล่อมหัวใจ ดวงน้อย คล้อยนิทรา คือเสียงอัน อารี ที่ยิ่งใหญ่ พระผู้ให้ แห่งบุตร สุดใฝ่หา มืออุ่นไอ ไกวเปล เห่คีตา ภาพมารดา แสนปลาบปลื้ม มิลืมเลือน กาลอาจผ่าน ล่วงเลย ไม่เฉยนิ่ง แต่ความจริง ตรึงใจ ให้เชือดเฉือน เห็นอดีต ตรงหน้า พาย้ำเตือน เคยหน่ายเรือน จากแม่ ไปแสนนาน ย้อนดูตน ก่อนจะมา ประสาโลก คราทุกข์โศก แม่นั้นเล่า เฝ้าสงสาร อยู่ข้างกาย ปลอบขวัญ นิรันด์กาล คอยจุนจาน ฟูมฟัก รักห่วงใย ด้วยสองมือ ของแม่ แต่เก่าก่อน ยามถึงตอน ลูกน้อย พลอยเติบใหญ่ อ้อมกอดนี้ ยังห่วงหา เฝ้าอาลัย เจ้าจากไป อย่าลืมมือ ที่ถือคุณ เปลตัวน้อย ในห้องเก่า ยังเฝ้าหวัง แม้นลำพัง ไร้กาย มาหน่ายหนุน แม่คนนี้ ยังกล่อมไกว ไอละมุน อ้อมกอดบุญ รอเจ้า เข้าโอบใจ
11 สิงหาคม 2549 15:48 น. - comment id 596903
นึกจินตนาการได้ดี กลอนแปดนี้ควรระวัง ไม่จำเป็นจริงๆไม่ควรเกินแปดคำจ้า จะขาดความ สละสลวยของกลอนไป รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
11 สิงหาคม 2549 17:12 น. - comment id 596924
ขอบคุณครับ ท่านน้า แต่ผมติดนิสัยนี้มากไปเลยน่ะครับ แต่จะพยายามทำงานแก้ไขให้ได้ครับ
12 สิงหาคม 2549 17:20 น. - comment id 597127
สวัสดีครับ
12 สิงหาคม 2549 17:22 น. - comment id 597131
สวัสดี ห้วงคำนึง ท่านผ้มาเยือนจากแดนไกล
12 สิงหาคม 2549 17:31 น. - comment id 597134
แวะมาอ่านผ่านมาชื่นชมครับ