กลีธิปไตย(โคลงสี่สุภาพ)

ขาว-กรมท่า

ปีสองสี่เจ็ดห้า         ชวนนึก
เป็นเหตุชวนระลึก    ก่อนหน้า 
เป็นปีที่ก่อปึก            ประชา-ธิปไตย
คณะราษฎร์หาญกล้า  เปลี่ยนเหง้ารากสยาม 
    
    ยี่สิบสี่ย่างเข้า         เดือนหก
วันที่ประชาชน           ทั่วแคว้น
เปลี่ยนรูปปกครองตน แปรยุค
สู่อีกสมัยเหมือนแกล้ง เริ่มต้นตามนั้น
   สิบธันวาเริ่มใช้       รัฐธรร-มนูญ
แม้กษัตริย์สุดใหญ่ล้ำ ดิ่งใต้
ประชาชนเดิมต่ำ       ได้สิทธิ์ เสรี
อันรัฐก็เกิดได้        เกิดพร้อมปวงชน
  เลือกรัฐโดยเลือกตั้ง  คัดคน
เลือกห่วยพาอับจน      แน่แท้
เลือกดีย่อมเป็นผล      รุ่งโรจน์
เลือกพลาดก็สายแก้    จึ่งต้องรอใหม่
  ใครใครก็ใคร่ได้     คนดี
ยามมืดมัวคงมี           อยู่บ้าง
สลัดทุกข์พาสุขี            มีไหม
หวังมั่นอย่าเผลอพลั้ง  แต่งตั้งคนถ่อย
   ทว่าไทยในช่วงนี้    ดีเลิศ จริงหรือ?
คนถ่อยเริ่มกำเนิด    ช่างเศร้า
คนดีกลัวแจ้งเกิด      มัวบัง
แล้วที่ถวิลเฝ้า         จักได้ฉันใด
 คนแอบรวยต่างต้อง  ฉ้อราษฎร์-บังหลวง
คนดีดีตามวาด           แต่น้อย
คนชั่วขอด่า"สาด"   "ไอ้เปรต" "ปรสิต"
คนฝ่ายกลางอย่าคล้อย อย่าเข้าตามมัน
  ยุติธรรมอยู่เฝ้า      หนใด
ความสุขพิงที่ใด        ทราบแจ้ง
สามัคคีที่ใคร่ใกล้      เคลื่อนออก หรอกหรือ
สันติมิมัวแค้น           อยู่บึ้งบนไหน
 
  หลังจบโคลงเรื่องนี้  จงตรง ซึ่งคำ
คนที่ดีขอคง               สัตย์ไว้
คนที่ถ่อยขอปลง        เริ่มใหม่ เถิดนา 
ชาติจักอยู่มั่นได้        หมดสิ้นโศกา