แด่...เพื่อนคนหนึ่ง คอยตักเตือนแกเป็นเพื่อนหรือเป็นพ่อ จนฉันหงอพ่อจ๋าอย่าด่าหนู (อารมณ์คนกลัวโดนด่า) บางคราคิดแหม...มันยุ่ง 'ไรกับกู (แอบเซ็งนิดนึง) แต่ก็รู้ที่เป็นอยู่เธอห่วงใย (แต่ก็ซึ้งน้ำใจ) คอยจู้จี้ทำไม่ดีก็โดนว่า (อะไรกับฉันนักหนา...) สุดสรรหาสารพัดมาซัดใส่ (บ่นอีกแล้ว...นะเธอ) โวยทันทีที่ฉันนี้เอาแต่ใจ (แหม....ก็ต้องมีบ้างล่ะน่า..) เป็นเพราะวัยใช่ไหมใครตอบที ( อิอิ....สงสัยเข้าสู่วัยทอง) เธอเป็นเหมือนทุกสิ่งในชีวิต (เธอน่ะเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตฉันนะ) ไม่เคยคิดมีทั้งเพื่อนมีทั้งพี่ (เธอน่ะห่วงฉันกว่าใครเลย) เธอหยิบยื่นทั้งความรักความหวังดี (ขอบใจนะ) มิตรภาพและไมตรีที่ยั่งยื่น (หวังว่าเราจะคบกันไปอีกนาน)
21 กันยายน 2548 17:08 น. - comment id 517471
21 กันยายน 2548 19:27 น. - comment id 517507
ฮาๆๆๆ อ่านกลอนนี้แล้ว เหมือนโดนเพื่อนพ้อเลย กับเพื่อน เราก็เป็นแบบในกลอนนี้แหละ โดนมันว่าทุกทีว่า แกชอบด่าฉันจังว่ะ แต่มันก็ไม่เคยโกรธสักที่
22 กันยายน 2548 07:10 น. - comment id 517676
เอิ๊กส์ ๆ ... เอมก็เคยมีเพื่อนแบบนี้อ่ะ .. แต่ก็สมัยปู้นแหน่ะ มัธยมต้น ตอนนี้เค้าก็มีแฟนมีครอบครัวมีหลานให้เอมได้เฉยชมแหล่ะ ก็เหลือแต่เฮ้านี่แหล่ะน๊า ...... เฮ่อ !
23 กันยายน 2548 12:24 น. - comment id 518182
เพืือนที่แต่งให้ คราาายเหยออออ
23 กันยายน 2548 14:07 น. - comment id 518256
ยังยังไง เค้าก็คือ..เพื่อน.... ว่ามั้ย แวะมาทักทาย ..เพื่อนกันไง....