มองสายฝนนอกหน้าต่าง ช่างไม่ต่างอะไรกับฉัน หัวใจหยดรินเป็นสายน้ำพร่ำรำพัน สะอึกสะอื้นทุกคืนวันเพ้อหาเธอ ความโศกเศร้าอัดแน่นอยู่ภายใน แต่สีหน้าดูเหมือนไม่มีอะไรอยู่เสมอ อยากร้องไห้แข่งกับสายฝน ให้ความเศร้านั้น พร่าเบรอ แต่ที่ทำได้คือร้องไห้ให้กับเธอ อยู่ข้างใน เจ็บปวดเหลือเกิน รู้หรือเปล่า เจ็บจนไม่มีน้ำตาพร่างพราว โหยไห้ และเธอคงไม่รู้สึกอะไร เมื่อเธอเห็นฉันไม่แสดงอาการร้องไห้ คร่ำครวญ มองสายฝนนอกหน้าต่าง เพลงอ้างว้างลอยมาให้ใจปั่นป่วน เธอผูกมัดฉันไว้ด้วยโซ่ตรวน ใจฉันมันพ่ายแพ้และแหลกรวน เพราะเธอไม่แคร์
29 มิถุนายน 2548 16:19 น. - comment id 486023
มองสายฝนนอกหน้าต่าง ใจก็ช่างอ้างว้างอย่างเหลือที่ คนเคยรักคนห่วงหาคนปราณี กลายเป็นคนไม่ใยดีไม่มีใจ กลอนน่ารักมากเลยค่ะ
29 มิถุนายน 2548 16:36 น. - comment id 486042
มองสายฝนพร่ำบ่นแลร้องให้ ด้วยสิ่งใดมิใช่ใจหรอกหรือ จินตนาพาตัวเองใช่แรงมือ โศกเศร้าฤา เพราะใจ..ให้เป็นไป
29 มิถุนายน 2548 23:17 น. - comment id 486226
........สายฝนพรำร่ำไห้หัวใจเปลี่ยว.... ........ยืนชีดเชียวชูบผอมน้ำนองหน้า .........รักเขาเขาไม่รักไม่นำพา .........อนิจจา..เจ็บจริงหนอจักขอทน .........สายฝนพรำร่ำไห้หัวใจคิด .........ไม่มีสิทธ์รักเธอเพ้อขื่นขม .........เธอไม่รักไม่แคร์ไม่ชื่นชม .........ได้แต่ตรมช้ำฃากอยู่ดายเดียว ..........มาเศร้าด้วยคนคะ.....