วันนั้นฝันร้ายได้มาถึง เพลงเศร้าอื้ออึงรำพึงเสียง ร่ำร้องก้องไปไร้สำเนียง ยินเพียงเสียงคลื่นสะอื้นดัง. แม่จ๋า...พ่อจ๋า...อยู่ไหน มองไป มองไป ไร้ความหวัง ลูกเอ๋ย...อยู่ไหน ใจแม่คลั่ง หรือเราอยู่คนละฝั่งละฟากฟ้า. แม่คะ...ทำไมพ่อยังไม่กลับ พ่อครับ...เมื่อไรน้องเลิกซ่อนหา ลูกเอย...ไยเจ้ายังไม่มา กลับเถิดหนา...แม่จวนจะขาดใจ. พี่จ๋า...วันนี้ฝนตกหนัก เพิงพัก ของเราจะพังไหม หลังคารั่วเปียกเราไม่เท่าไร แต่เหน็บหนาวหัวใจ...ใครช่วยกัน?. ผ่านมาแล้วครึ่งปีที่เศร้าโศก น้ำตาแห่งโลกเคยโศกศัลย์ น้ำใจยื่นมาสารพัน วันนี้มันสิ้นแล้วหรือไร. กี่ศพที่รอการกลับบ้าน พ่อแม่ลูกหลานรอบ้านใหม่ น้ำตายังมิเหือดมิแห้งไป หรืออาจไม่มีวันเป็นเหมือนเดิม. ไม่รู้พรุ่งนี้เป็นเช่นไร จะอยู่หรือตาย...ทุกข์พอกันฯ. ----------------------------- 6 เดือน แห่งคราบน้ำตา-ทซึนามิ. -แต่น้ำตายังไม่แห้ง-
26 มิถุนายน 2548 22:47 น. - comment id 484749
นานนับเดือนมิเลือนลางห่างหาย คือความอาลัยเสียใจโศกเศร้า อีกกี่คืนกี่วันผันเงียบเหงา ตามเป็นเงาเฝ้าหลอกหลอนอยู่ร่ำไป .......แห่งความทรงจำ.......
27 มิถุนายน 2548 01:46 น. - comment id 484792
ความทุกข์โศกโลกภัยยังไม่สิ้น หยดน้ำตาฟ้าลงดินมิสิ้นสาย ส่งสังเวยคลื่นยักษ์ชีวาวาย จิตใจหลุดละลายไปหลายดวง ชอบมากค่ะ เพราะและความหมายดีทีเดียว มาชื่นชมผลงานค่ะ
27 มิถุนายน 2548 14:45 น. - comment id 485033
6 เดือนแล้วหนาที่ผ่านไป แต่น้ำตายังมิแห้งเหือด เป็นกำลังให้ผู้สูญเสียด้วยนะ สวัสดีค่ะ
27 มิถุนายน 2548 21:19 น. - comment id 485215
เป็นความทรงจำที่ยากจะลืมค่ะ เป็นกำลังใจให้นะค่ะ แต่งได้ดีมากๆๆๆๆเลยค่ะ