เคยโพสต์ เมื่อ 23 พ.ค.45 ... เวลาฝนตก รู้สึกหนาว ๆ ความรู้สึก ที่สอดแทรกด้วยจินตนาการ ก็..มักจะเป็นแบบนี้ แหละ ......... หนาวที่ใจ ..... คงไม่มีผ้าห่มผืนใดจะอุ่นพอ นอกซะจาก ......... * ------------------------------------- ..ฝนหล่น..ฉันหนาว ฟ้ากร้าว..ลมไหว เริ่มหวั่น..ไม่มีใคร อุ่นไอ..(อยู่) ที่ไหนกัน ..เมฆหมอก..ครึ้มตา เหมือนเยาะว่า..เย้ยฉัน ที่โดดเดี่ยว..รำพัน ถึงคนรักกัน..แสนไกล ..สายลม..เคล้าฝน ยิ่งยล..ยิ่งหวั่นไหว เหน็บหนาว..มากเท่าไร หัวใจ..ยิ่งปวดชา ..ไออุ่น..ฉันไม่มี คนดี..จะรู้ไหมว่า เมื่อไร้เธอ..สวมกอดมา มันเหว่าว้า..มากมาย ..รู้สึก..เช่นกันหรือเปล่า บางอย่างของเรา..ขาดหาย ฟ้าร้อง..แต่กลับร้าวที่กาย สับสนมากมาย..ที่ย่างเยือน ..ได้เพียง..กอดกรอบภาพ วงแขนขนาบ..เพื่อกลบเกลื่อน ให้รอยหนาวสั่น..ที่เกาะเปื้อน ลบเลือนไป..ชั่วครั้ง..ชั่วคราว ... ------------------------------------------ * ... ด้วยความคิดถึง ... ที่ส่งไป ไม่รู้จะถึงทุกคนไหม .... ช่วยบอกที
12 มิถุนายน 2548 15:01 น. - comment id 478786
แม้เพียงกลบเกลื่อนรอยความเหงา ได้เพียงชั่วครั้ง .. ชั่วคราว แต่ก็ดีกว่าความเหน็บหนาวนั้น บั่นทอนหัวใจเราตลอดกาล เขียนได้ลึกซึ้งดีจังเลยคะ
12 มิถุนายน 2548 15:44 น. - comment id 478838
ยังคงคิดถึงเธอเสมอคะ
12 มิถุนายน 2548 16:41 น. - comment id 478867
ชั่วครั้ง...และชั่วคราว แม้นเหน็บหนาวยังทนไหว สัมผัส..ที่หทัย ขอคนไกลใจมิเลือน.....ฯ บทกลอนสื่อความรู้สึกได้ชัดเจนค่ะ...มาชื่นชมนะคะ..
12 มิถุนายน 2548 20:15 น. - comment id 478952
อู๊ยยย หนาวววว จางงงง เลยยยย ทนไม่หวายยแว้ววว อู๊ยยยยย ทักทายครับ
12 มิถุนายน 2548 22:26 น. - comment id 479013
หนาว จายยยย อะ ช่วยได้ไหม ลึกซึ้งจังเลยอะ ชอบอะ มาแซวอะ อย่าถือสา อย่ารู้สึกนะ
12 มิถุนายน 2548 23:10 น. - comment id 479037
กอดกรอบภาพ ไม่หายหนาวหรอกค่ะ กอดหมอนใบโต ๆ หรือไม่ก็กระโดดไปซุกใต้ผ้าห่ม น่าจะเป็นผลกว่านะคะ
12 มิถุนายน 2548 23:56 น. - comment id 479070
ความคิดถึงที่ส่งให้ใจได้รับ และส่งกลับถึงไหมให้ไออุ่น แม้ห่างกันเพียงใดใจละอุ่น ยังคิดถึงตัวคุณมิเว้นวาย สบายดีไหมค่ะ ห่วงใยเสมอนะค่ะ
13 มิถุนายน 2548 12:57 น. - comment id 479265
ความรู้สึกที่พรั่งพรู คุณจะรับรู้บ้างไหม.. ยามที่คุณคิดถึงใคร ยังมีใครคิดถึงคุณ แวะมาเยี่ยมไข้ค่ะ
13 มิถุนายน 2548 16:27 น. - comment id 479379
"..ได้เพียง..กอดกรอบภาพ วงแขนขนาบ..เพื่อกลบเกลื่อน ให้รอยหนาวสั่น..ที่เกาะเปื้อน ลบเลือนไป..ชั่วครั้ง..ชั่วคราว ...\" ชอบวรรคนี้ค่ะ... ให้ความรู้สึกเหว่ว้าจัง
25 กันยายน 2548 14:40 น. - comment id 518904
อีกหนึ่งบทกลอนที่อ่านแล้วต้องแวะทักทาย...ถ้อยอักษรบวกกับรูปภาพที่มองแล้วรู้สึกวาบไหวในใจ...กับหนึ่งคนของใจที่เดินจากไปไม่กลับมา..