ทุกเวลากับคุณค่าที่ล่วงเลย
กระป๋องสีชมพู
..............ฉันเป็นเด็กตัวเล็กเล็กไร้เดียงสา
เมื่อเวลาผ่านเลยไปให้คิดถึง
ถึงเพื่อนฉันคนหนึ่งที่คำนึง
เธอลึกซึ้งกว่าคุณค่ากว่าสิ่งใด
เพื่อนของฉันคนนี้เป็นคนซื่อ
แต่เธอคือทุกสิ่งในใจฉัน
เธอนั่งข้างเคียงกายอยู่ทุกวัน
สำหรับฉันมันนานกว่าสองปี
เธอเป็นเพื่อนคนเดียวในใจฉัน
ความผูกพันที่มันมีให้คิดถึง
ถึงแม้ว่ามันไม่อาจจะยั่งยืน
เพียงสองปีฉันก็ชื่นเต็มหัวใจ
ยามเมื่อเราจากกันฉันนั่งมอง
มองว่าเราเคยร่วมทำงานทุกอย่าง
ไปกินข้าวเช้าเพียงทุกวันวาน
เวลาผ่านเลยไปมิหวนคืน
จะจดจำวันเวลาที่เรามี
ความรู้สึกที่ดีดีในใจฉัน
เธอเป็นเพื่อนคนเดียวที่ถึงกัน
ความผูกพันที่มีให้ไม่อาจลืม.............