บทกวี...เว้นว่าง...ปล่อยวาง

รุ้งสวรรค์

     ทอดสายตามองผ่านแผ่นฟ้าอันกว้างไกล
ในค่ำคืนเดียวดายเว้นว่างห่างเหินในคืนดึก
เพ่งพินิจในฟ้ามืดยังมีแสงดาวกระพริบไหวในที่ลึก
ในใจนึกสุดเสน่หาไขว่คว้าไว้เพียงลำพัง
     ปล่อยวางทุกสิ่งเหลือเพียงความจริงไร้ความฝัน
คืนเปลี่ยวไร้แสงจันทร์หมดสิ้นความหวัง
ไร้คำปลอบโยนใดใดสิ้นไร้พลัง
ทุกสิ่งจริงจังหมดหวังสิ้นหายไป
     ใจเอ๋ยเคยทุกข์มามากกว่านี้
ทนไม่ไหวแล้วหรือนี่ถึงได้เหนื่อยล้ากว่าวันไหน
หมดแล้วหรือความรู้สึกที่เป็นแรงกำลังใจ
ปล่อยให้หายไปไหนทำไมไม่ตามกลับมา
     มองฟ้าเตือนตนอย่าไร้แสงแห่งความหวัง
 แม้จะมืดมิดแต่มีพลังแอบแฝงอยู่ข้างในหนา
เตือนตนให้ทนต่อความทุกข์อย่าได้ท้อแท้อ่อนล้า
รอคอยวันใหม่ที่จะหวนกลับมาภายใต้ฟ้าเดียวกัน...ใต้ตะวัน...ฉันจะพบเธอ				
comments powered by Disqus
  • วาดเวลา

    5 เมษายน 2548 20:51 น. - comment id 449744

    ไขว่คว้าหาสิ่งใดเล่า
    รู้สึกเหงากันบ้างไหม
    ไม่เหนื่อยไม่ล้าบ้างหรือไร
    ไฉนไม่หยุดดิ้นรน
    (ในอีกมุมหนึ่งของชีวิต...ชีวิตไม่สิ้นก็ดิ้นกันไป)
  • ผู้หญิงไร้เงา

    5 เมษายน 2548 23:26 น. - comment id 449843

    ใจเอ๋ยเคยทุกข์คลุกท้อ
    แต่ไม่เฝ้ารอหลีกหนี
    ยังเตือนตนไว้ทุกที
    ต้องมีวันสุขทุกข์จาง
    
    *-*กลอนน่ารักมากเลยค่ะ*-*
  • นกตะวัน

    6 เมษายน 2548 00:40 น. - comment id 449901

    หยุดท้อแท้แพ้ใจให้ต่อสู้
    กายยังอยู่อย่าเศร้าเลิกเหงาหนา
    จงปล่อยวางบางวันหมั่นพูดจา
    เพื่อหรรษามีสุขสนุกกัน
    
    
  • แอ็ปเปิ้ล

    6 เมษายน 2548 21:11 น. - comment id 450138

    อาจมีบางค่ำคืนที่เหน็บหนาว
    ช่วงเวลาที่เธอมองฟ้าไม่เห็นดาวสว่างไสว
    ทอดมองผ่าน เหมือนพบเจอความว่างเปล่าในใจ
    บางครา อาจมีบ้างที่น้ำตารินไหลมาไม่รู้ตัว
    
    รู้ไหม...ความรู้สึกนั้นฉันเองก็เคยเป็น
    ไม่มีใครเห็นความปวดร้าวที่กระจายไปจนทั่ว
    บางครั้ง เคยคิดอยากหยุดหัวใจที่เต้นระรั่ว
    เพื่อหลีกลี้ความหวาดกลัวที่มีอยู่ข้าง ๆ กาย
    
    จนวันหนึ่ง ฉันรู้ว่าส่งนั้นคือบททดสอบ
    อุปสรรคที่รายรอบ คือ บางอย่างที่ทำไปสู่จุดหมาย
    อีกไม่ฟ้าจะเปลี่ยนสี และสิ่งดีดีจะคืนมาใหม่
    เพียงเธอเชื่อมั่น และตั้งใจ วันใหม่ของเธอต้องงดงาม
    
    สวัสดีคะ...เอากำลังใจมาฝากให้เสมอและตลอดไปนะ
    สู้ ๆๆ นะ คิดถึงไหนมาก ๆๆ เลย ^__^
  • แอ็ปเปิ้ล

    6 เมษายน 2548 21:14 น. - comment id 450141

    อาจมีบางค่ำคืนที่เหน็บหนาว
    ช่วงเวลาที่เธอมองฟ้าไม่เห็นดาวสว่างไสว
    ทอดมองผ่าน เหมือนพบเจอความว่างเปล่าในใจ
    บางครา อาจมีบ้างที่น้ำตารินไหลมาไม่รู้ตัว
    
    รู้ไหม...ความรู้สึกนั้นฉันเองก็เคยเป็น
    ไม่มีใครเห็นความปวดร้าวที่กระจายไปจนทั่ว
    บางครั้ง เคยคิดอยากหยุดหัวใจที่เต้นระรั่ว
    เพื่อหลีกลี้ความหวาดกลัวที่มีอยู่ข้าง ๆ กาย
    
    จนวันหนึ่ง ฉันรู้ว่าสิ่งนั้นคือบททดสอบ
    อุปสรรคที่รายรอบ คือ บางอย่างที่นำไปสู่จุดหมาย
    อีกไม่นานฟ้าจะเปลี่ยนสี และสิ่งดีดีจะคืนมาใหม่
    เพียงเธอเชื่อมั่น และตั้งใจ วันใหม่ของเธอต้องงดงาม
    
    โทษทีนะ แก้ไขข้อความใหม่ พิมพ์ผิดจ๊ะ ตั้งใจมากไปหน่อย อิอิ ^_^
    
  • แก้วนีดา

    7 เมษายน 2548 12:42 น. - comment id 450402

    แอบมาชมการงานเขียนที่ดี  ค่ะ
    
    
  • รุ้งสวรรค์

    8 เมษายน 2548 13:17 น. - comment id 450960

    Thank   you every one
  • maw

    17 พฤษภาคม 2548 05:11 น. - comment id 468243

    วันนี้ทุกข์..วันหน้าอาจพบความสุขได้
    
    ขอเพียงใจเราอย่าหยุด..ไขว่คว้า
    
    แม้สุดเอื้อมจงหาไม้..สอยมันลงมา
    
    แล้วจงหยุดเวลานี้ไว้ให้นานเท่านาน
    
    \"ตอนแต่งคงกำลังมีความทุกข์หล่ะสิ \"@__@

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน