น้ำโผล่

นกตะวัน

ทางเดินศึกษาธรรมชาติเส้นนี้เลาะเลียบลำธารทางด้านขวาที่ไหลลงมาเรื่อยๆ แล้ววกไปทางซ้ายจนกระทั่งมาถึงลานโล่งที่แวดล้อมไปด้วยกอไผ่ขนาดใหญ่จนป่าแลดูโปร่งแต่ค่อนข้างร่มรื่น ในขณะที่เสียงร้องของนกป่าดังให้ได้ยินอยู่ไม่ขาดระยะ แต่น่าแปลกใจลำธารที่ไหลลงไปเรื่อยๆกลับหายไป แต่พอเดินไปอ่านข้อความในป้ายสื่อความหมายธรรมชาติที่ปักไว้ตรงขอบลาน ซึ่งเขียนไว้ชัดว่า น้ำโผล่  จึงรู้ว่าลำธารสายนี้ไหลแทรกผ่านเขาหินปูนมาออกตรงนี้
เห็นน้ำใสไหลรินแทรกหินผุด			
สายน้ำมุดมานานย่านเขาหิน
น้ำคงเลาะเซาะผ่านซ่านอาจิณ		
ขุดเจาะหินหาโพรงอุโมงค์เจอ 
เกิดลำธารซ่านใสนองไว้เรื่อย 		
น้ำมิเฉื่อยเชื่องช้าหลั่งมาเสมอ
ให้ดินชุ่มอุ้มน้ำฉ่ำปรนเปรอ			
มิเคยเผลอผ่านป่าบ่าไหลริน
ธรรมชาติวาดได้ดั่งใจคิด			
แม้ปูนติดต่อกันเป็นชั้นหิน
แต่น้ำฝนด้นมุดขุดเจาะดิน			
ทะลวงหินหาช่องเห็นร่องพา
เรียกน้ำโผล่โก้เก๋ไหลเทราด			
ดูประหลาดแปลกน้ำมุดดำหา	
ผ่านช่องกลวงทะลวงดันด้นดั้นมา		
แทรกศิลามากล้ำฉ่ำพงไพร
ลำธารที่มีต้นกำเนิดมาจากน้ำโผล่แห่งนี้นี่เอง ไหลลัดเลาะตัดผ่านป่าดิบแล้งอันอุดมสมบูรณ์ ลงมาเรื่อยจนผ่านบริเวณที่ตั้งหน่วยพิทักษ์ป่าทินวยหรือสำนักงานเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าทุ่งใหญ่นเรศวรด้านตะวันตกในปัจจุบัน ซึ่งในอดีตชนกระเหรี่ยงได้เข้ามาจับจองที่ดินบริเวณนี้แล้วหักร้างถางพงเพื่อสร้างบ้านเรือนเพาะปลูกพืชไร่และทำสวนขนุนจนบริเวณนี้ได้รับการขนานนามตามภาษากระเหรี่ยงว่า ทินวย  มาจนถึงทุกวัน
ต้อนรับปีใหม่ ทุ่งใหญ่นเรศวร 9
31 ธันวาคม 2547