ภูหงอนท้องขาว

นกตะวัน

แม้ว่าเรานั่งอยู่ในบังไพรแต่ไม่เคยรู้สึกเบื่อหน่ายแม้สักนิด เรายังคงได้ยินเสียงนกร้องกันเซ็งแซ่อยู่รอบข้างตลอดเวลา ราวกับว่านกเหล่านั้นอยู่บนต้นไม้เหนือบังไพรนี่เอง ผมส่องกล้องผ่านช่องของบังไพรไปยังแอ่งน้ำอยู่บ่อยๆ เพราะไม่อยากพลาดนกทุกชนิดทุกตัวที่บินลงมาเล่นน้ำ และลุ้นอยู่เสมอว่านกชนิดใดจะเป็นรายต่อไปที่ลงมาในแอ่งน้ำหน้าบังไพร แล้วนกตัวโปรดของผมบินลงมาเล่นน้ำบ้าง นกภูหงอนท้องขาว (White-bellied Yuhina) นั่นเอง
ในร่มเงาเหล่าไม้ใต้แดดอ่อน			
นกภูหงอนท้องขาวเจี๊ยวจ๊าวสนาน
ต่างตีปีกหลีกเล่นเย็นสำราญ			
น้ำพลิ้วซ่านกระเซ็นเด่นสกาว
แล้วเกาะพักหลักขอนก่อนบินหนี		
ไซ้เต็มที่ทั่วร่างกลางท้องขาว
หัวหลังไหล่ใสเชียวเขียวเหลืองวาว		
หยดน้ำพราวพรมขนสวยล้นตา
เจ้าฟูหงอนอ่อนเอนเบนสวยหรู		
ตั้งเด่นชูเชิดไว้ให้สง่า
ค่อยกระโดดโลดเล่นเห็นเชื่องช้า		
สกุณาตัวน้อยทยอยไป
พากันผินบินไวไกลแหล่งน้ำ			
เคยชื่นฉ่ำชำระขนจนสดใส
แอ่งคงร้างห่างเจ้าน่าเศร้าใจ			
อีกเมื่อไรเล่านกโผผกเยือน
เมื่อนกภูหงอนท้องขาวพากันบินจากไปแล้ว นกจาบดินอกลาย (Puff-throated Babbler) และนกกินแมลงป่าอกสีน้ำตาล (Buff-breasted Babbler) พากันบินออกมาปรากฏตัวบ้าง แต่นกทั้งสองชนิดมิได้ลงมาเล่นน้ำในแอ่ง แต่กระโดดหากินอยู่ตามพื้นดินในบริเวณที่มีใบไม้แห้งกองทับถมกัน ห่างจากแอ่งน้ำไปทางขวา มันใช้ปากเขี่ยใบไม้แห้งใบแล้วใบเล่า เพื่อจิกกินหนอนและแมลงที่ซ่อนอยู่ใต้ใบไม้แห้งอย่างไม่รู้จักเบื่อหน่าย
ชมหมู่ปักษา กลางป่าภูเขียว 11
13 พฤศจิกายน 2547