เรือขอนไม้

นกตะวัน

แสงอาทิตย์ในยามสายส่องผ่านม่านเมฆลงสู่ผิวน้ำ แลเห็นน้ำในบึงเป็นประกายระยิบระยับราวกับประดับด้วยกากเพชร ในขณะที่เรือลำน้อยของเขตฯแล่นแหวกผ่านสายน้ำเพื่อนำนักถ่ายภาพมุ่งสู่ชายบึงทางด้านซ้ายซึ่งหนาแน่นไปด้วยกอบัวหลวง เพื่อหาทำเลเหมาะๆให้นักถ่ายภาพซุ่มดักถ่ายภาพนกกาบบัว นกกระสาปากเหลือง และนกกระสาดำที่จะบินมา ดูเผินๆเรือลำน้อยลำนั้นมองดูเหมือนขอนไม้ที่ลอยอยู่ในน้ำมากกว่าเรือ คงทำให้นกเข้าใจผิดได้เช่นกัน
เรือลำน้อยค่อยเลื่อนเคลื่อนน้ำไหว			
แล่นลอยไกลกลางบึงบึ่งเข้าหา
แหวกสายน้ำฉ่ำหนองมองโล่งตา			
ใต้แสงจ้าแจ่มใสไร้แดดแรง
พอแล่นไปใกล้บัวกลัวนกเห็น			
แอบซ่อนเร้นลับนิ่งพักพิงแฝง		
รอวิหคผกผินสิ้นระแวง				
ต้องทนแกล้งเป็นตอรอแกะรอย	
ครั้นนกลงพงหญ้าชายคาหนอง			
เห็นตากล้องเกือบติดชิดไม่ถอย	
บรรจงถ่ายย้ายข้างกลางเรือลอย			
งามใช่น้อยนกคนอยู่ปนกัน
แล้วเรือน้อยค่อยเลื่อนเคลื่อนเข้าใกล้			
ลอยนิ่งไว้เว้นช่วงห่วงนกหัน
หากนกเห็นเป็นขอนนอนใกล้มัน			
คงสุขสันต์เคียงใกล้ไม่เบื่อเรือ
ทุกคนยังคงตั้งหน้าตั้งตารอคอยการปรากฏตัวของนกกระสาดำ แต่หลายคนเริ่มรู้สึกเบื่อหน่ายและง่วงเต็มทน จึงเข้าไปนอนรอในรถซึ่งมีแอร์เย็นสบาย เนื่องจากแดดเริ่มร้อนจัดและเมื่อคืนแทบไม่ได้นอนกันเลยนั่นเอง เพราะต้องนั่งรถโขยกเขยกเดินทางมาจากกรุงเทพฯตั้งแต่เที่ยงคืน ผมก็เช่นเดียวกับคนอื่น ต้องเข้าไปนั่งพักในรถตู้ แต่เพราะง่วงนอนเหลือเกินจึงเผลอหลับไปโดยไม่รู้ตัว ตื่นขึ้นมาอีกทีเพราะเสียงเอะอะของใครดังขึ้นนอกรถตู้
นกกระสาดำ ที่อ่างเก็บน้ำห้วยตลาด 10
6 พฤศจิกายน 2547