เด้าดิน

นกตะวัน

เราสามคนยืนดูปูแสมกันอีกนาน เพราะมีอยู่มากมายเต็มไปหมดจนผิดสังเกต หลายตัวไต่ขึ้นไปเกาะเบียดอัดกันอยู่บนต้นแสมริมร่องน้ำ เข้าใจว่าคงไม่มีใครลักลอบเข้ามาจับเนื่องจากเป็นพื้นที่ของทหาร ปูเหล่านี้จึงเหลือรอดปลอดภัย ไม่ต้องกลายไปเป็นปูเค็มอยู่ในครกส้มตำเหมือนเช่นปูแสมในท้องที่อื่น พอมองเลยไปหน่อย บนพื้นโคลนที่มีหญ้าและผักเบี้ยทะเลขึ้นกระจัดกระจาย เราเห็น นกเด้าดิน (Common Sandpiper) ตัวหนึ่งเดินกระดกตัวหากินอยู่เงียบๆ
เจ้านกเดินเพลินดินกินไม่ห่าง		
กระดิกพลางกระดกตัวรัวไม่หยุด
จิกตามโคลนโน้นนี้วิ่งรี่รุด			
ยกหางกุดก้นส่ายย้ายจับจอง
ตัวสีเทาเคล้าเขียวลดเลี้ยวก้าว		
ท้องสกาวแกมเหลืองเรืองมิหมอง
ขาวโอบไหล่ให้เห็นเด่นชวนมอง
ตาโตพองน่าพิศจ้องติดพัน
คนเรียกเจ้าเด้าดินทั่วถิ่นที่			
เห็นทุกทีทำท่ากายาสั่น
ดั่งกระเด้าเคล้าดินท้องถิ่นนั้น		
กระดกพลันพลางมองจ้องหากิน
ยามหยุดนิ่งพิงพักงีบสักหน่อย		
ทำหลับม่อยเมื่อยร้อนนอนโคลนหิน
สีสันกลืนพื้นเลนเด่นคล้ายดิน		
หลบซ่อนสิ้นศัตรูอยู่ปลอดภัย
นกเด้าดิน (Common Sandpiper) เป็นนกชายเลนที่อาศัยและทำรังวางไข่อยู่ในทวีปยุโรปและเอเซียตอนเหนือ แต่ในฤดูหนาวบินอพยพย้ายถิ่นลงมาอาศัยหากินในแหล่งน้ำกร่อยตามชายฝั่งทะเลของเอเซียตอนใต้ รวมทั้งประเทศไทย แต่ชอบเดินหากินโดดเดี่ยวอยู่ตามบ่อน้ำตื้นๆหรือร่องน้ำไหลมากกว่าตามหาดโคลนชายทะเล เที่ยวเดินกระดกส่วนท้ายของลำตัวกระเด้าดินไปเรื่อยๆ เพื่อจิกกินแมลง หนอน ลูกปู และสัตว์หน้าดินอื่นๆ เรื่อยไปอย่างไม่หยุดหย่อน