ปากน้ำ

นกตะวัน

กลับมาจากงานเทศกาลดูเหยี่ยวอพยพ ผมรับปากกับยศ ยศพล ณ นคร ไปต้อนรับนกนางนวลที่สะพานสุขตา สถานตากอากาศบางปู เช้าวันที่ 31 ตุลาคม 2547 เวลา 05.30 น. ยศจึงขับรถมารับผมที่บ้าน เราแวะรับเก่ง ณัฐวุฒิ บุญญติร ที่สถานีรถไฟฟ้าสุรศักดิ์ แล้วขึ้นทางด่วนไปลงบางนา มุ่งสู่เมืองสมุทรปราการ แวะรับประทานอาหารเช้าในตลาดริมฝั่งแม่น้ำเจ้าพระยา มองดูพระสมุทรเจดีย์ตั้งเด่นตระหง่านอยู่อีกฟากหนึ่ง ในขณะที่เรือเดินสมุทรแล่นผ่านมา
เจ้าพระยาผวาตื่นคลื่นสงัด			
ลมโชยพัดวูบพลิ้วผิวน้ำไหว
ระลอกเคลื่อนเลื่อนคล้อยทยอยไป		
แดดส่องไล้ลูบน้ำฉ่ำตระการ 
ระยิบพราววาววับจับผิวน้ำ			
ช่างงามล้ำเลยคำพร่ำกล่าวขาน
เรือลำน้อยค่อยแทรกแหวกสายธาร		
แล่นเคลื่อนผ่านเพชรแก้ววับแววเรือง
ณ ริมฝั่งตั้งเด่นเห็นตระหง่าน			
ปูชนียสถานสถูปขาวสกาวเหลือง
สวยพิสุทธิ์สมุทรเจดีย์มิ่งศรีเมือง		
ชนลือเลื่องปากน้ำงามล้ำจริง
ยามตะวันพลันสบกระทบต้อง		
ขาวผุดผ่องเงาเคลือบแสงเหลือบสิง
เศวตงาเอราวัณเสกสรรค์อิง		
สมเป็นมิ่งขวัญเมืองเลื่องลือไกล
นกนางนวลหลายตัวพากันบินจากปากอ่าวทวนแม่น้ำเจ้าพระยาขึ้นมา แลเห็นเป็นปุยสีขาวลอยฟ่องอยู่เหนือลำน้ำตรงโน้นบ้างตรงนี้บ้าง บางตัวบินโฉบลงมาคาบเหยื่อที่ผิวน้ำ แต่บางตัวบินคลอไปกับเรือเดินสมุทร เมืองปากน้ำในวันนี้จึงยังคงความงดงามไว้อยู่เช่นเดิม สมเป็นเมืองชายทะเลที่น่ามาแวะเยี่ยมชมในยามเช้า เมื่อแสงอาทิตย์สาดส่องจากทิศตะวันออก กระทบต้องพระสมุทรเจดีย์ ปูชนียสถานคู่บ้านคู่เมืองของชาวปากน้ำ
ต้อนรับนกนางนวล ชายทะเลบางปู 1
31 ตุลาคม 2547