ฤทธิ์เดช เจ้าลู

นกตะวัน


ไอ้สางเขียวเหลียวจ้องมองเชษฐา		
เงื้อหอกมาหมายแทงสุดแรงถือ
ดารินชิงยิงก่อนค่อนหนักมือ			
ร่างล้มหวือเหวี่ยงไปมิไหวติง
เชษฐาเบี่ยงเลี่ยงไถลลุกไวว่อง		
กระโดดคล่องคว้าแม่นแขนคนหนึ่ง 
รีบชกคางอย่างหนักกระอักทึ้ง		
มันตะลึงล้มคะมำคว่ำคาตา
แต่ไม่นิ่งชิงหนีเร็วรี่สวน			
ชนเขาซวนเซไปว่องไวหนา
แงซายโลดโดดยวบรวบเท้ามา 		
ตัวถลาล้มครืนฝืนตะแคง
แล้วรีบงัดสะบัดร่างพลางวิ่งหนี		
เจ้าคนนี้หัวหน้ากายาแกร่ง 
ทั้งสูงใหญ่ใจเหี้ยมเตรียมตัวแว้ง		
รพินทร์แซงปืนสวนเสยจวนตัว
เพชรพระอุมา
ตอน ดงมรณะ เล่ม 4 บท 60
6 ธันวาคม 2547				
comments powered by Disqus
  • rain..

    6 ธันวาคม 2547 20:51 น. - comment id 384022

    ผู้กองรพินทร์ ..  เก่งที่สุดเล้ยคะ..
    
         เรน ..อ่านยัง..ไม่จบด้วยดิคะ ...
              ...
    
  • พุด

    7 ธันวาคม 2547 09:03 น. - comment id 384244

    พี่นก
    แม้นไม่ได้ฝากคำไว้ในทุกงาน
    ให้รับทราบไว้นะคะว่า
    ในร่มรักนี้พุดรักงานพี่นกอย่างที่สุดเลยค่ะ
    รักมากๆๆๆๆมานานแล้วพี่คือนักเขียนในดวงใจพุดพัดชาตลอดไปค่ะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน