ทะเลชุมพร

นกตะวัน

เวลาผ่านไปนานมากจนคุณโต้งกับเจ้าแป้นขับรถตามมาถึง แต่นกออกเจ้าของรังยังไม่บินกลับมา ผมเริ่มเบื่อจึงปลีกตัวเดินมาตามถนนมายังไหล่ทางที่รถสี่คันจอดอยู่ แล้วเดินเลยมาอีกหน่อยซึ่งถนนค่อยๆโค้งไปทางซ้ายและไต่ขึ้นเขาก่อนที่จะโค้งไปทางขวา ผมหันมาดูรังนกขนาดใหญ่ที่สร้างเด่นตระหง่านอยู่บนยอดไม้ตัดกับท้องฟ้าสมกับเป็นรังของพญานก พอหันกลับมามองผ่านแนวไม้ลงไปทางด้านซ้ายของถนนจึงแลเห็นคุ้งอ่าวของทะเลสีคราม
ทะเลงามครามเขียวเกลียวคลื่นขาว		
หาดทรายยาวก้าวไปไกลสุดแสน
ทอดโอบล้อมอ้อมน้ำล้ำดินแดน		
คือเมืองแมนแคว้นสมุทรสุดพรรณนา
ยามแสงแดดแผดกล้ามากระทบ		
ส่องสงบสะท้อนน้ำฉ่ำนักหนา
ยิบระยับฉับพลันสวยทันตา			
ดั่งท้องฟ้านภาฝากกากเพชรงาม
เรื่อเรืองรองท้องทะเลตังเกแล่น		
เหล่านางแอ่นเอี้ยวถลาพาหวาบหวาม
ต่างโผผินบินโชยโบยปีกตาม			
ทุกโมงยามหวานหยดงดงามจริง
โอ้ชุมพรย้อนมาเพลานี้			
แสนสุขีปรีดิ์เปรมเกษมยิ่ง
มีน้ำใจให้คนยลแอบอิง			
ใคร่ขอพิงพักสู่อยู่ชั่วกาล
ผมเดินดูนกอยู่ในบริเวณนี้อีกสักพัก แต่ไม่มีนกอะไรให้ดูมากนัก จนกระทั่งแสงแดดเริ่มอ่อนแรงลงจึงเดินกลับไปรวมกลุ่มกับคนอื่น ในขณะนี้มีนักดูนกอีกหลายคนขับรถตามมาสมทบด้วย จุดประสงค์ของทุกคนคือการเฝ้าดูการกลับมายังรังของนกออกคู่นั้นซึ่งใช้รังนี้เพื่อวางไข่และเลี้ยงลูกทุกปี แต่วันนี้เราคงผิดหวังอย่างแน่นอน เพราะใกล้ค่ำมากแล้ว แต่นกออกคู่นั้นยังไม่กลับมาที่รัง พวกเราจึงพูดคุยกันไปเรื่อยๆตามประสานักดูนก
เที่ยวชุมพร ย้อนมาประจวบฯ 28
24 ตุลาคม 2547