รังนกออก

นกตะวัน

พวกเรายืนอยู่กับวิวัฒน์และภูไทเพื่อดักรอดู นกออก (White-bellied Sea Eagle) ที่จะบินมายังรัง เพราะทั้งสองบอกว่า ตั้งแต่เช้ามานี่ นกออกคู่นี้ผลัดกันบินมาที่รังหลายครั้งแล้ว เข้าใจว่านกกำลังซ่อมแซมและเสริมแต่งรังเดิมให้ใหญ่ขึ้นเพื่อใช้สำหรับวางไข่และเลี้ยงลูกในปีนี้ แต่ไม่รู้ว่าจะมีลูกนกเหลือรอดจนเติบใหญ่สักกี่ตัว เพราะชาวบ้านปีนขึ้นไปจับลูกนกในรังนี้เอาไปขายเป็นประจำทุกปี เนื่องจากได้ราคาดี เพราะนกออกเป็นนกประจำถิ่นที่พบได้น้อย
กลางยอดไทรใหญ่ต้นบนสันเขา			
มีรังเท่าเทียบโอ่งโครงแน่นหนา
ไม้หลายท่อนซ้อนทับสลับมา				
ดั่งพลับพาบนพฤกษ์ผนึกไพร
ชาวบ้านบอกตอกย้ำนกทำถี่				
ซ่อมทุกปีประจำจนล้ำใหญ่
เพื่อเลี้ยงลูกผูกพันยึดมั่นไว้				
นกออกได้ดำรงคงเผ่าพันธุ์
แต่มนุษย์สุดทรามหยามศักดิ์ศรี			
เลวสิ้นดีดุร้ายใจกายสั่น
ปีนต้นไม้ไต่รังหวังลูกนั้น				
จำนวนมันไม่เติมเพิ่มสักครา
มองรังโตโอ่อ่าปักษาสร้าง		
กลับต้องร้างลูกนกแม่กกหนา
คิดแล้วช้ำทำใจให้เวทนา		
ใยชะตาชีพเจ้าเศร้าเหลือเกิน
วิวัฒน์บอกว่า จุดที่เรายืนกันอยู่นี้เป็นมุมที่สามารถมองเห็นนกออกได้ใกล้ที่สุดและชัดเจนที่สุด ถ้าหากมีนกออกบินวนเวียนอยู่เหนือรังหรือเข้ามายังรัง แต่เป็นมุมที่มองไม่เห็นความใหญ่โตของรังนก ถ้าหากอยากเห็นความใหญ่โตของรังนกออกรังนี้ ต้องเดินเลยไหล่ทางที่รถจอดไปหน่อย แล้วหันหลังกลับมามองดู จึงจะเห็นต้นไทรสูงตระหง่านอยู่บนเขาตัดกับท้องฟ้า โดดเด่นเหนือต้นไม้อื่นที่ขึ้นอยู่โดยรอบ และแลเห็นรังนกขนาดใหญ่อยู่บนยอดไม้ได้ชัดเจน
เที่ยวชุมพร ย้อนมาประจวบฯ 27
24 ตุลาคม 2547