บริกรหนุ่ม ลูกทัพฟ้า

นกตะวัน

ถัดจากต้นโมฬีสยามไปหน่อยมีร้านกาแฟเล็กๆตั้งอยู่ริมถนน สำหรับให้นักท่องเที่ยวที่ขึ้นมาชมวิวนั่งจิบกาแฟแก้หนาวไปพลางๆ หรือจะนำไปนั่งดื่มตรงจุดชมวิวก็ได้เช่นกัน ร้านกาแฟที่นี่เปิดบริการโดยทหารอากาศที่ทำหน้าที่ควบคุมดูแลสถานีเรดาร์นั่นเอง คงเป็นนโยบายของกองทัพอากาศเพื่อให้ทหารมีรายได้ และเอาใจนักท่องเที่ยวให้ขึ้นมาชมวิวหน้าสถานีเรดาร์ของกองทัพอากาศอีกด้วย ผมกับปริญญ์จึงไม่รอช้ารีบเข้าไปอุดหนุนทันที
บริกรค่อนหนุ่มคุมโต๊ะขาย			
สาธยายชาซองกองจำหน่าย
กาแฟนั้นชั้นดีไม่มีร้าย			
ดื่มสบายแสนปลื้มลืมหนาวพลัน 
มาดเขาเข้มเต็มใจให้เรียกหา			
หล่อเข้าท่าตาคมสมคนขยัน
ลูกทัพฟ้าเรดาร์นี้นี่สำคัญ			
เปลี่ยนบทผันพลิกเป็นบาร์เทนเดอร์
เขาชี้ชวนขบวนคนจนคอยซื้อ			
ลูกค้าถือถ้วยรอดื่มต่อเสมอ
น้ำร้อนเยี่ยมเตรียมไว้ให้เพื่อนเกลอ		
ดื่มจนเผลอเพี้ยนไปนึกในบาร์
ทหารอากาศบทบาทนี้เข้าทีนัก		
คอยปกปักคนเที่ยวที่เลี้ยวหา
ให้อบอุ่นละมุนกายคลายหนาวมา		
ด้วยน้ำชากาแฟแน่เสียจริง
ผมกับปริญญ์นั่งดื่มกาแฟร้อนหย่อนใจไปพลางๆ ไอร้อนจากกาแฟทำให้ความเย็นของอากาศผ่อนคลายลงบ้าง ผมมองดูนักท่องเที่ยวที่ทยอยกันเดินเข้ามาซื้อเครื่องดื่มแบบชงกันเองตามสบาย แต่บางคนยังคงนั่งตากแดดอุ่นๆอยู่ที่จุดชมวิวหน้าผาตรอมใจ ในขณะที่บริกรหนุ่มเจ้าของร้านเดินหายเข้าไปในดงไม้หลังร้านพร้อมด้วยมีดในมือ พอเขาโผล่ออกมามีหน่อไม้หลายหน่อติดมือมาด้วย เขาบอกว่าพอทานได้แต่ไม่อร่อยนัก เพราะหน่อแก่กันหมดแล้ว 
ปลายฝน บนเขาใหญ่ 25
12 กันยายน 2547