จงอางใหญ่ไล่เกิดเตลิดหนี พุ่งเร็วรี่เลื้อยทันพลันฉกใส่ แงซายชิงยิงทันช่วยกันไว้ รพินทร์ใส่กระสุนซัดอีกนัดนึง งูยักษ์เลี้ยวเอี้ยวหลบพบดาริน หล่อนร้องสิ้นสุดชีวิตคิดไม่ถึง ชักปืนสั้นตะบันใส่ไม่คำนึง แล้วโดดผึงเผ่นไปใกล้ไชยยันต์ เจ้างูเจ็บเหน็บหนาวปวดร้าวหนัก พาร่างยักษ์เยื้องย้ายส่ายหัวหัน ตรงเข้าใส่ไถลมาหน้าไชยยันต์ แต่เขานั้นเหนี่ยวไกเลิกใจเย็น งูร้ายหยุดทรุดกระเด็นไม่เป็นท่า กระสุนผ่าผ่านท้องเลือดนองเห็น แล้วเสียงปืนครืนกราดสาดกระเซ็น ต่างยิงเน้นโหนกหัวรัวแหลกลาน เพชรพระอุมา ตอนดงมรณะ เล่ม 1 บท 38 28 กันยายน 2547
นกตะวัน 28 ก.ย. 2547 17:40 น. - ID 62378 
469
6
0
28 กันยายน 2547 19:42 น. - comment id 339891
ว่าแล้วๆๆๆ ว่าต้องเกี่ยวกับเพชรพระอุมา เก่งจังเลยค่ะ :)
28 กันยายน 2547 20:43 น. - comment id 339925
กลอนไพเราะมากๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ แต่ตอนนี้น่ากลัวไปหน่อย ด้วยปกติผู้หญิงไร้เงาเป็นคนไม่ชอบเห็นเลือด แต่พออ่านงานนี้แล้วจินตนาการไปด้วย เห็นชัดเลย อิอิ*-*
28 กันยายน 2547 21:28 น. - comment id 339966
จะว่าไปแล้ว จงจางสองตัวนั่นที่ตาย น่าสงสารเหมือนกันนะคะ
28 กันยายน 2547 21:55 น. - comment id 339988
สงสารจงอางเหมือนกัน แต่จงอางในป่าจริงๆ คงไม่ดุอย่างในเพชรพระอุมาหรอกครับ แต่ไม่เจอแหละเป็นดี
28 กันยายน 2547 23:14 น. - comment id 340048
แต่หวานกลัวงูมากอ่ะพี่นกของไม่เจอเยยสักงูคิกๆๆฝันดีนะคะ
29 กันยายน 2547 01:59 น. - comment id 340115
อ่านแล้วเห็นภาพเลยค่ะ นึกถึงสิ่งมีชีวิตหนึ่งที่ดิ้นรนหนีเอาตัวรอดจนสุดกำลัง มันคงรู้ว่าตัวเองกำลังจะตาย
29 กันยายน 2547 06:41 น. - comment id 340155
หน้าส่วนตัว
สวัดีครับ.............
ผมเข้ามาอ่านเพื่อเป็นกำลังใจให้คนที่แสนดี
กำลังใจจากข้างในส่วนลึก
ไม่ต้องฝึกต้องหามาให้เห็น
จะแดดร้อนตอนสายจนบ่ายเย็น
จะคอยเป็นกำลังใจให้ดนดี
29 กันยายน 2547 06:59 น. - comment id 340208
เห็นภาพได้กระจ่างชัดมากค่ะจากบทกลอน เหมือนนั่งดูหนังฉายเลยนะคะ.. เยี่ยมมากค่ะ..ชอบ สวัสดีค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
