พ่อ-ไม่มีบ้านอยู่อันฟูเฟื่อง พ่อ-ไม่เชื่องเป็นข่าวอันฉ่าวโฉ พ่อ-ไม่มีรายได้ก้อนโตๆ พ่อ-ไม่โก้ไม่ดังเช่นบางคน ลูกไม่เคยขายหน้าว่าบ้านเล็ก ตั้งแต่เล็กต้องยำ ่ตามถนน ลูกไม่เคยไคร่ดีมีรถยนต์ ไม่เคยบ่นเมื่อกินข้าวเคร้า นำ ้ตา พ่อ-เคยสอนลูกทุกคำยังจำได้ อย่าใจง่ายไฝ่ตำ ่ทำมิฉา อย่าลดตัวเป็นทาสสิ่งบาดตา สำคัญอย่ากินคน จนช่างมัน//
25 พฤศจิกายน 2544 21:52 น. - comment id 20957
อ่านแล้วคิดถึงพ่อครับ
25 พฤศจิกายน 2544 22:14 น. - comment id 20972
ลึกซึ้งจังค่ะ
25 พฤศจิกายน 2544 23:47 น. - comment id 20999
แง่คิดดีมากครับ พ่อเป็นผู้ยิ่งใหญ่ในความรู้สึกของลูก ๆ เสมอครับ
26 พฤศจิกายน 2544 05:38 น. - comment id 21050
ซึ้งดีจังเลยจ้า...
26 พฤศจิกายน 2544 11:43 น. - comment id 21074
พ่อคือที่สุดของลูก
26 พฤศจิกายน 2544 15:19 น. - comment id 21102
Wise poet, Excellent poem.
1 ธันวาคม 2544 11:17 น. - comment id 22194
มีพ่อเช่นนี้แม้ไม่สบายกายเท่าไหร่ แต่อบอุ่นและสุขใจค่ะ
1 ธันวาคม 2544 12:09 น. - comment id 22206
ก็ยังดีกว่าไม่มี