แรกเริ่มเดิมทีมีเรื่องราว คือเรื่องข่าวเรื่องคนที่ข้นเข้ม เป็นเรื่องจริงจังไม่มีเม้ม สร้างป่าไทยให้เต็มที่มีค่าไว้ เดินเข้ามาฝ่ากลางดงบาป เพื่อกำหราบเหลือบริ้นกินพงไพร ทั้งสัตว์ป่าก็ล้มตายร้ายเกินใคร นายทุนใหญ่อีกนักกาลเมืองเปลืองจริง สืบมาสืบไปจึงได้สละสืบ วิญญาณคืบลมหายใจป่าไทยพึ่งพิง เหนี่ยวไกปืนเข้าหาตัวเพื่อยิง คือคนจริงคงความกล้าห้วยขาแข้ง มรดกใดมรดกโลกแลกสืบสิ้น ตำนานแผ่นดินสัตว์ป่ามีหลักแหล่ง มาบุญครองยังเนืองนองราคาแพง ขอสำแดงเสียงนี้พลีเพื่อป่า อย่าหลงเพลินรถไฟฟ้าพามุดดิน ลืมไปสิ้นที่สืบสร้างอย่างแลกวิญญา มีบ้านมีเมืองมีขุนเขาลำเนาป่า สืบมาสืบไปอย่าได้หลงลืม
5 กันยายน 2547 06:08 น. - comment id 324284
อย่างไรก็ยังอาลัยคนดีทั่วไทย อย่าได้ปลงชีวิตตนเองกับลูกปืน ราคาไม่กี่บาท ชาติยังต้องการคนดีทุกคน
5 กันยายน 2547 06:17 น. - comment id 324294
..บทกวี .. ให้ความหมายดีจัง.. นะคะ..
5 กันยายน 2547 07:07 น. - comment id 324359
เข้ามาอ่านเป็นกำลังใจให้นะครับ เขียนได้ดีจริงๆๆๆๆๆๆๆ...
5 กันยายน 2547 07:44 น. - comment id 324386
เป็นสิ่งที่เห็นภาพด้วยงานอย่างน่าชื่นชม
5 กันยายน 2547 09:16 น. - comment id 324408
เขียนตำนาน...ออกมาได้งดงาม ตามความเป็นจริง การรักษาสิ่ง ใดมันต้องตั้งใจจริง ต้องยอมทิ้ง ทั้งชีวิต ผลถึงจะสัมฤทธิ์นืรันดร์ ๚ะ๛ size>
5 กันยายน 2547 13:08 น. - comment id 324505
:) ............................................ :)
5 กันยายน 2547 21:34 น. - comment id 324869
เขาเป็นวีรบุรุษค่ะ ถึงไม่มีเหรียญกล้าหาญ ไม่มีธงชาติคลุมร่างที่ทอดนิ่ง แต่อีกหลายล้านชีวิต ไม่ลืมวีรกรรมที่เขาทำค่ะ
5 กันยายน 2547 22:05 น. - comment id 324893
อืม..... ช่างมีสาระสร้างสรรค์ดีแท้ค่ะ ดีดี แวะมาอ่านเป็นกำลังใจค่ะ วีนัสก่ะเจ้า