เส้นทาง สายธาร

นกตะวัน

เวลา 15.00 น. รถตู้ของเราลงมาจอดที่ปากทางเข้าไปยัง หน่วยจัดการต้นน้ำแม่แรก เราเดินไปเรื่อยๆแต่ไม่ค่อยพบนกเท่าไรนัก เพราะท้องฟ้าเริ่มครึ้ม จึงมองดูแต่ต้นไม้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งกล้วยไม้ดินชนิดหนึ่งที่มีดอกสีขาว พอเดินมาถึงหัวโค้งที่เต็มไปด้วยดงกล้วย แต่มีต้นบุกต้นหนึ่งขึ้นโดดเด่น ฝนตกลงมาอย่างเอาเป็นเอาตาย ทุกคนจึงต้องงัดร่มและเสื้อกันฝนออกมา แล้วตัดสินใจเดินกลับ แต่ขากลับทางเดินเปลี่ยนไปเป็นทางน้ำไหลราวกับลำธารสายเล็กๆ 
ท่ามกลางฝนล้นหลั่งสะพรั่งป่า			
เหล่าพฤกษาสดเชียวเขียวสุกใส 
เราทยอยค่อยเดินเพลินกันไป			
เลิกใส่ใจสายฝนหล่นลงมา
บนหนทางหว่างป่าเดินมานั้น			
เปลี่ยนไปพลันเพราะฝนรินล้นหนา
เป็นสายธารซ่านไหลไกลสุดตา			
ต้องลุยฝ่าน้ำฝนนองล้นไป
แต่เราเดินเพลินใจได้ไวมาก			
แม้ลำบากเบื่อฝืนลื่นไถล
เพราะพื้นเอียงเฉียงลาดน้ำสาดไว			
ลื่นล้มได้ด้วยแฉะน้ำแซะดิน		
คือมนตราหน้าฝนน้ำล้นหลั่ง		
ไหลสะพรั่งสู่ผืนพื้นภูผา
หล่อชีวิตชนิดไหนใกล้ไกลตา		
สัตว์พฤกษาสดใสใต้ฝนงาม
ในเวลาขากลับ เราเดินเร็วกว่าในเวลาขามามาก เพราะตั้งหน้าตั้งตาเดินโดยมิได้สนใจมองอะไรข้างทางเลย แม้ว่าต้องเดินฝ่าสายฝนอยู่ตลอดเวลาโดยไม่มีทีท่าว่าจะหยุดตกได้โดยง่าย แต่พอเดินมาใกล้จะถึงปากทาง หนทางที่ค่อยๆลาดลงเปลี่ยนมาเป็นลาดชันมากลงมาเรื่อยๆ จนแลเห็นน้ำฝนไหลเป็นทางลงไปราวกับน้ำตก เราต้องเดินเก็งเท้าอยู่เกือบตลอดเวลา เพราะกลัวว่าจะลื่นล้มได้โดยง่าย แล้วในไม่ช้าเราเดินมาถึงปากทางที่รถตู้ของเราจอดอยู่
ตามหาลมปีกที่คิดถึง ปลายทางหิมาลัย 29
1 สิงหาคม 2547