กวางฉกรรจ์หันหน้ามาลงน้ำ เพื่อดูดด่ำดื่มกินสิ้นกระหาย เสือดาวซ่อนนอนซุ้มดักซุ่มกาย ด้วยมุ่งร้ายรุกรานผลาญชีพกัน พอกวางก้มจมลิ้นกินน้ำหน่อย พยัคฆ์ค่อยไต่เคลื่อนเลื่อนถลัน กระโจนโลดโดดไปในฉับพลัน มฤคนั้นเงยหน้าตั้งท่าคอย โชคจึงร้ายกรายกล้ำทำเสือสิ้น ต้องแดดิ้นโดนเขาเข้าไม่ถอย แต่เล็บหน้าคว้าตะกุยคุ้ยเป็นรอย กวางจึงค่อยคอหักกระอักคด แล้วเสือร้ายหงายนอนอ่อนชีวี วิญญาณหนีน่าอนาถเลือดสาดสด ตายติดเขาเฝ้ากวางไม่ห่างลด เป็นเนื้อสดซุกพิงกิ่งเขากวาง เพชรพระอุมา ตอนไพรมหากาฬ เล่ม 2 บท 12 22 สิงหาคม 2547
นกตะวัน 22 ส.ค. 2547 22:34 น. - ID 59462 
477
1
0
23 สิงหาคม 2547 10:34 น. - comment id 315096
เห็นภาพพจน์ดีมากครับ ไม่ว่าจะเป็น ผู้ล่าหรือผู้ถูกล่า ก็ต้องตกเป็นเหยื่อของ โชคชะตาเสมอ เพราะนี่ก็คิอสัจจธรรม ๚ะ๛ size>
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
