เจ้าพยัคฆ์พักนิ่งพิงสยบ ขึ้นคาคบแคล่วคล่องไวว่องฝ่า โจนจู่โจมโถมใส่ไม่รอช้า เมื่อเขามามองเมียงเอียงหน้าคอย แต่เสียงปืนฝืนทางพลางดังลั่น ยินสนั่นทั่วหน้าล่านิดหน่อย แล้วเสือดำถลำใส่ใหญ่ไม่น้อย เขาไม่ถอยถูกกระแทกแทบแหลกราน ปืนกระเด็นเร้นหายกายแทบทรุด เหมือนกับหลุดลอยไกลใจเหี้ยมหาญ ลุกขึ้นฝืนยืนได้ให้ชำนาญ ยากล้างผลาญชีวีเขาเข้าทำลาย ส่วนเสือนั้นพลันลับจบดับสิ้น สูญชีวินเร็วไวใจสลาย กระสุนเดียวเดี่ยวดุทะลุกาย พยัคฆ์ร้ายนิ่งสงบนอนซบเคียง เพชรพระอุมา ตอน ไพรมหากาฬ เล่ม 1 บท 1 12 สิงหาคม 2547
นกตะวัน 14 ส.ค. 2547 15:09 น. - ID 59079 
628
3
0
14 สิงหาคม 2547 15:36 น. - comment id 311869
.................... เออ....หนังสือเล่มนี้เลยที่เพื่อนแนะนำให้วิจิตรอ่าน จำได้แล้ว.......เขาบอกว่าสนุกมาก ...........
14 สิงหาคม 2547 16:10 น. - comment id 311901
สื่อเป็นอักษรได้คมและเร็วเหมือน ลูกปืนของจอมพรานเลยครับ๚ะ๛ size>
14 สิงหาคม 2547 17:46 น. - comment id 311929
หน้าส่วนตัว
สวัสดีค่ะคุณนกตะวัน....
เพชรพระอุมา..หนังสืออีกเล่มหนึ่งที่ผู้ใหญ่บอกว่าอ่านแล้ววางไม่ลง
อ่านบทกลอนคุณแล้วเหมือนกำลังดูหนังอยู่หน้าจอเชียว เยี่ยมค่ะ
ขอบคุณค่ะ
14 สิงหาคม 2547 19:31 น. - comment id 311975
อ่านมาถึงตอนนี้ ลุ้นระทึกค่ะพี่ที แบบ อ่านติดจนไม่ทานข้าวอะ ตอนนั้น ไม่จบเล่มไม่วางค่ะ อ่านกลอนพี่ทีแล้วอยากกลับไปอ่านอีกรอบอะ
14 สิงหาคม 2547 23:01 น. - comment id 312064
คิดถึงเจ้ากุดขึ้นมาเชียวค่ะ ......................................
15 สิงหาคม 2547 00:01 น. - comment id 312072
ตอนนี้กำลังอ่านครั้งที่สอง ตั้งใจว่าถ้าเจอตอนที่ประทับใจ จะเอามาแต่งเป็นกลอน เวลาเจอตอนที่มี action มันๆ หรือได้ความรู้สึกดีๆ อยากเอามาแต่งเป็นกลอนอยู่ร่ำไป
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
