พ่อแม่ก็แก่เฒ่า จำจากเจ้าไม่อยู่นาน จะพบจะพ้องพาน เพียงเสี้ยววารของคืนวัน ใจจริงไม่อยากจาก เพราะยังอยากเห็นลูกหลาน แต่ชืพมิทนทาน ย่อมร้าวรานสลายไป ขอเถิดถ้าสงสาร อย่ากล่าวขานให้ช้ำใจ คนแก่ชะแร้วัย คิดเผลอไผลเป็นแน่นอน ไม่รักก็ไม่ว่า เพียงเมตตาช่วยอาทร ให้กินและให้นอน คลายทุกข์ผ่อนพอสุขใจ เมื่อยามเจ้าโกรธขึ้ง ให้นึกถึงเมื่อเยาว์วัย ร้องไห้ยามป่วยไข้ ได้ใครเล่าเฝ้าปลอบโยน เฝ้าเลี้ยงจนเติบใหญ่ แม้เหนื่อยกายก็ยอมทน หวังเพียงจะได้ผล เติบโตจนสง่างาม ขอโทษถ้าทำผิด ขอให้คิดทุกทุกยาม ใจแท้มีแต่ความ หวังติดตามช่วยอวยชัย ต้นไม้ที่ใกล้ฝั่ง มีหรือหวังอยู่นานได้ วันหนึ่งคงล้มไป ทิ้งฝั่งไว้ให้วังเวง
กิ่งอ้อกะกดไผ่ 12 ส.ค. 2547 20:22 น. - ID 58977 
871
2
0
12 สิงหาคม 2547 20:37 น. - comment id 310997
สามารถบรรยายใส่อารมณ์ได้อย่าง ยอดเยี่ยมมาก แต่เอากาพย์มาเรียง แบบนี้อ่านยากหน่อยหนึ่งนะ ๚ะ๛ size>
13 สิงหาคม 2547 08:48 น. - comment id 311144
แวะมาอ่านเป็นกำลังใจให้กันครับ
24 สิงหาคม 2547 04:07 น. - comment id 315771
บทนี้คนอื่นแต่งมานานแล้วนะคะ เคยได้รับมาจากธรรมะพระ บ่อยๆนะคะ แต่ถ้าคุณเป็นคนแต่งก็ขออภัย
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
