ถ้ำพระยานคร

นกตะวัน

เราเดินกันไปเรื่อยๆตามแนวต้นมะพร้าวที่ขึ้นเรียงรายอยู่หน้าหาด แต่ไม่พบนกอะไรอีกนอกจาก นกเอี้ยงสาริกา (Common Myna) จึงพากันเดินกลับ และเนื่องจากเลยเวลาอาหารกลางวันมานานมากแล้ว พอกลับมาถึงรถนายโต้งจึงกลับรถขับออกไปทันที ตั้งใจอย่างเต็มที่ตรงไปรับประทานอาหารที่หาด บ้านบางปู ใกล้ๆกับ เขาเทียน ซึ่งมีทางเดินข้ามเขาไปยัง หาดแหลมศาลา และต่อไปยัง ถ้ำพระยานคร ซึ่งครั้งหนึ่งผมเคยเข้าไปเที่ยวชมมาแล้ว
ณ เขาใหญ่ใกล้หาดประหลาดล้ำ		
เกิดโพรงถ้ำเป็นโถงกว้างโล่งหนา
แบ่งสามห้องมองไปใหญ่คณา			
แต่คูหาหนึ่งแห่งแต่งเข้าที
สร้างพลับพลาค่ามากหลากสีสัน		
กลางถ้ำนั้นน่าชมสมศักดิ์ศรี
เทิดพระนามสยามกษัตริย์สวัสดี		
สวยเต็มที่จตุรมุขมองสุขตา
 
ผนังเหนือถ้ำหวำเว้าแดดเข้าส่อง		
ลำแสงต้องตกกระทบสบหินผา
สะท้อนตรงลงไปใส่หลังคา			
ดั่งหยาดฟ้าหล่นเยี่ยมเต็มเปี่ยมมอง
มองรอบข้างห่างไปไม้ใหญ่สูง			
เพราะแดดจูงใจให้พฤกษ์ใสสนอง
เหมือนวิมานสถานถ้ำสุขล้ำมอง		
นามสนองพระยานครเคยย้อนเยือน
ถ้ำแห่งนี้ถูกค้นพบโดย พระยานคร ผู้ครองเมืองนครศรีธรรมราช แต่ไม่ทราบว่าคนใด ชาวบ้านจึงเรียกว่า ถ้ำพระยานคร ต่อมาในสมัยรัชกาลที่ 5 ทรงทราบว่าถ้ำพระยานครมีสภาพธรรมชาติที่งดงามมาก มีพระราชประสงค์ใคร่จะเสด็จประพาส จึงให้นายช่างประจำราชสำนักก่อสร้างพลับพลาแบบจตุรมุขขนาดย่อมตั้งไว้บนเนินดินกลางถ้ำ เมื่อพระองค์เสด็จไปเยือนเมื่อวันที่ 20 มิถุนายน 2433 จึงพระราชทานนามพลับพลาแห่งนี้ว่า  พระที่นั่งคูหาคฤหาสน์ 
เยี่ยมสามร้อยยอด 13
7 กรกฏาคม 2547